Moers Festival beleeft gedenkwaardige editie
vrijdag 17 t/m maandag 20 mei 2013, Freizeitpark & Rathaus, Moers

Een festivalverslag in woord (Patrice Zeegers) en beeld (Ken Vos).

Tijdens het afgelopen pinksterweekend vond het 42ste Moers Festival plaats. Dit festival, net over de grens bij Venlo, behoort al sinds jaar en dag tot de toonaangevende Europese jazzfestivals. Hier geen grote commerciële bands die eigenlijk niks met jazz te maken hebben, maar een ruime blik op wat er heden ten dage op jazzgebied te horen is.

Deze editie zal de boeken ingaan als een gedenkwaardige: het is namelijk de laatste keer dat het festival plaatsvond in het stadspark van Moers. De volgende editie dus geen circustent, maar een tot theater omgebouwde tennishal. Geen paniek, aangezien Carla Bley tijdens repetities in 2012 zeer gecharmeerd was van de akoestiek in de zaal. De vraag blijft natuurlijk of ook de sfeer, die het Moers festival kenmerkte, kan worden meegenomen.

Een andere gedenkwaardige reden is dat de eerste dag in het teken stond van John Zorns 60ste verjaardag. De saxofonist kreeg van het festival een carte blanche om zijn droomprogramma samen te stellen. Het werd een avond vol contrasten (zie Part 1). Voor diegenen die het gemist hebben; zij kunnen nog terecht op onder andere North Sea Jazz, alwaar hetzelfde programma wordt gepresenteerd.

Dag 2

De tweede dag opende met een concert van The Dorf onder leiding van Jan Klare. Het ensemble is samengesteld uit musici uit de regio, allen met een andere muzikale achtergrond. Inmiddels is deze formatie een vaste waarde op het festival. Je Suis uit Zweden werd in de aankondiging vergeleken met Chris McGregor en het Willem Breuker Kollektief; een aankondiging die op het podium helaas niet werd waargemaakt.

Elk jaar nodigt het Moers festival ook groepen uit die meer relatie hebben met popmuziek dan met jazz. Dit jaar werd hiervoor de Noorse zangeres en schrijfster Jenny Hval uitgenodigd. Een optreden dat maar beter snel vergeten kan worden.

Na een moeizame start van de dag was het nu de beurt aan Blixt, het nieuwste powertrio van Bill Laswell. Een all-star formatie, bestaande uit Bill Laswell (bas), Raoul Bjorkenheim (gitaar) en Morgan Agren (drums). Deze drie gelauwerde muzikanten speelden een technisch indrukwekkende set, waarbij met name de individuele kwaliteiten van de musici opvielen, wat het geheel meer maakte tot een showcase van mogelijkheden dan tot een groep die excelleert in hecht samenspel.

Van de technische koelte ging het vervolgens naar het warme spel van het Martin Fondse Orchestra en Lenine met 'The Bridge'. De titel is een verwijzing naar de Maurício de Nassau-brug in Recife. Deze brug symboliseert de historische band tussen Brazilië en Nederland. Het programma 'The Bridge' is een mix van hoogtepunten uit Lenine's carrière en nieuwe composities van Martin Fondse. Een warm muzikaal bad, dat van het begin tot het eind boeiend was. Gedragen door de mooie composities en arrangementen van Fondse en de innemende persoonlijkheid en muzikale klasse van Lenine werd dit concert tot een gedenkwaardige ontmoeting van culturen. Kortom, een project van wereldformaat!

Vervolgens was het de beurt aan de Noorse stemkunstenares Sidsel Endersen en gitarist Stian Westerhus. Het werd een overdonderend concert. De vocalen van Endresen pasten perfect in het futuristische gitaargeluid van Westerhus. Wederom weet Endresen Moers in te pakken, ditmaal mede dankzij de vernieuwende gitarist Stian Westerhus.

De dag werd het afgesloten met het Dafnis Prieto Proverb Trio. Afwisselend soulfull en groovy . De Cubaanse drummer werd begeleid door de spacy synthesizer van Jason Lindner en de soulvolle, repetitieve zang van Kokayi. Een waardige afsluiter van de tweede dag.

Dag 3

Op de derde dag opende het festival met Katrin Scherer's The Bliss. Scherer is een veelbelovende componiste, die het gebied van de nieuwe gecomponeerde muziek en jazz naam maakt. Een mooie opening van de derde dag.

De zanger Michael Schiefel is in 2013 artist in residence in Moers. Gedurende het jaar kan hij tal van concerten initiëren in Moers en voor het festival kreeg hij een carte blanche om een ensemble samen te stellen. Bestaande uit Schiefel op zang en elektronica, Paolo Damiani op cello en Miklos Lukacs op cymbalom. Een verrassende combinatie waarin verschillende muzikale werelden elkaar ontmoetten. Schieffels vocalen werden gedragen door de cellopartijen van Damiani en voortgestuwd door de klanken van Lukacs cymbalom.

Ook in het Franse Caravaggio kwamen verschillende muzikale werelden bij elkaar. De groep maakte een kruisbestuiving van jazz, hedendaagse elektronische muziek en art rock. Scherp en gedreven.

Het ensemble Nohome was ongetwijfeld een van de hoogtepunten van het Moers Festival. Dit trio, bestaande uit Caspar Brötzmann (gitaar), Marino Pliakis (bas) en Michael Werthmuller (drums), loste de verwachtingen compleet in. Het resultaat was een overdonderende jazzcore set, die je van begin tot eind bij de strot pakte.

Een ander hoogtepunt was het concert van Fred Frith en Evelyn Glennie. Frith is een vaste waarde op het Moers Festival; geen muzikant heeft zo vaak op het Moers Festival gestaan als deze invloedrijke Engelse gitarist. Voor de tweede keer was hij te gast met de dove percussioniste Evelyn Glennie. Ondanks haar gehoorbeperking behoort zij tot de absolute wereldtop van percussionisten. Het werd een adembenemend concert, waarbij de gitaarpartijen van Frith versmolten met de percussie van Glennie.

Het Moers Festival heeft altijd parels voor de muziekliefhebbers. Wat het festival mooi maakt, is de diversiteit van de muziek. Allemaal kwalitatief goed en zeer divers. Zo word je dus meegenomen op een muzikale ontdekkingsreis. Een garantie die het Moers Festival elk jaar weer weet te verwezenlijken. Ik zou zeggen: op naar 2014.