Jazz in Vlaanderen
'Het moet vooruitgaan, stromen, bruisen'
In het kader van het jaarlijkse Corpus-festival in Brugge organiseert Theater De Werf in samenwerking met het Muziekcentrum Vlaanderen, JazzLab Series en Jazzmozaïek van 2 tot en met 4 september de manifestatie Flemish Jazz Meeting. Het evenement legt de vinger aan de pols van de actuele jazz in Vlaanderen. Bart Cornand presenteert een staalkaart van de veertien jazzgroepen die optreden. De groepen zijn geselecteerd door vijftig jazzjournalisten en -organisatoren in Vlaanderen, op basis van een vragenlijst.
door Bart Cornand, augustus 2005, met foto's van Jos L. Knaepen, Jacky Lepage en Cees van de Ven
Robin Verheyen Quartet
Over weinig jonge jazzmusici werd de jongste tijd zo vaak de loftrompet gestoken als over saxofonist Robin Verheyen. Niet onterecht, want ondanks zijn leeftijd (22) beschikt de Turnhoutnaar als een van de weinigen van zijn generatie over een eigen, mature stem. John Coltrane, Michael Brecker en Steve Coleman sijpelen geregeld in zijn discours door, maar als improvisator verwerkt Verheyen zijn invloeden in een heel persoonlijke vertelling.
In binnen- en buitenland krijgt Verheyen steeds meer renommee. In 2004 won hij met zijn trio de wedstrijd 'Jong Jazztalent in Gent' in het kader van het Blue Note Festival, wat hem afgelopen juli het openingsconcert van het festival opleverde als opwarmer voor McCoy Tyner. Ook in 2004 werd hij uitgeroepen tot beste solist op het internationale concours van Jazz Hoeilaart, en won hij de prijs voor beste solist van de Baskische 'Getxo Jazz Contest'.
Samen met zijn - eveneens bekroonde - bandleden Harmen Fraanje (piano), Clemens van der Feen (bas) en Flin van Hemmen (drums) brengt Verheyen bovendien uitsluitend eigen composities, waarbij de band de raakvlakken aftast tussen Wayne Shorter en Magic Malik: nu eens melodieus en ingetogen, dan weer tegendraads en exalterend. Zeer benieuwd wat zijn debuut-cd op het W.E.R.F.-label in maart 2006 zal brengen.
Line-up: Robin Verheyen (sopraan, alt, tenor), Harmen Fraanje (piano), Clemens van der Feen (contrabas), Flin van Hemmen (drums)
Discografie: Saxkartel - 'Airdance' (Igloo, 2004)
Contact: robin_verheyen@yahoo.com; www.robinverheyen.be
naar boven
Kris Defoort
Pianist-componist Kris Defoort is sinds jaar en dag de writer in residence van Theater De Werf in Brugge, ook al staat dat wellicht niet op zijn visitekaartje. Misschien staat er wel 'speler' op. Het lijkt wel alsof de Bruggeling voor zijn werk altijd op een kruk tussen twee spiegels gaat zitten. Componeren wordt spelen, spelen wordt componeren. Spelen doet hij in alle betekenissen van het woord, niet het minst de kinderlijke. Componeren betekent voor hem dan weer: liedjes schrijven met zijn zoon Umi, een opera naar de roman 'The Woman Who Walked into Doors' van de Ierse auteur Roddy Doyle, suites voor het Belgische avant-jazzensemble Octurn, werken voor orkest, strijkkwartet en pianosolo, songs voor de stem van de klassieke diva Claron McFadden, of samen met de Belgische saxofonist Fabrizio Cassol Coltranes 'A Love Supreme' dissecteren. Maar ook een groep samenstellen is componeren. Zo is Defoort de man achter het nonet Dreamtime, het hybride orkest van 'Passages' en 'ConVerSations/ConSerVations', en het internationale jazzkwartet Sound Plaza met Mark Turner (tenor), Nic Thys (bas) en Jim Black (drums). Ter gelegenheid van de Flemish Jazz Meeting presenteerde hij Kris Defoort & Strings. Geen project voor pluchen violen, maar een werkstuk voor de snaren van één piano en drie gitaren.
Line-up Kris Defoort & Strings: Kris Defoort (piano), François Delporte (elektrische gitaar), Clement Nourry (elektrische gitaar), Bert Dockx (elektrische gitaar)
Selectieve discografie: Kris Defoort, 'ConVerSations/ConSerVations' (W.E.R.F., 2005), Defoort-Turner-Thys-Black, 'Sound Plaza' (W.E.R.F., 2002), Kris Defoort Quartet & Dreamtime, 'Passages' (W.E.R.F., 1999), Octurn, 'Ocean' (W.E.R.F., 1997), Fabrizio Cassol & Kris Defoort, 'Variations on A Love Surpreme' (W.E.R.F., 1995)
Contact: Curatores, Ekaterina Sitnikova, tel +32 (0)2 213 36 65, es@curatores.com
naar boven
Jozef Dumoulin
Pianist-keyboardspeler Jozef Dumoulin (1975) is geen man van lesboeken en handleidingen. Toen hij als tiener de jazz ontdekte, besloot hij om thuis de boel zélf uit te zoeken. Wellicht ligt daar de basis van zijn onconventionele maar bijzonder boeiende aanpak. Niet dat hij zijn vak niet kent: hij studeerde alsnog piano aan het conservatorium van Brussel en in Keulen bij John Taylor, in de jaren tachtig de man achter onder meer Azimuth, Jan Garbarek en Gil Evans. De jongste jaren ontwikkelde hij echter een heel eigen sound op de Fender Rhodes, gecombineerd met elektronica. Met die set-up sloot hij zich aan bij enkele bestaande formaties, waaronder Erwin Vann Quartet, Octurn, Mâäk's Spirit, en het Rêve d'Eléphant Orchestra. Zijn nieuwste fusiontrio heet Lidlboj, met Bo Van der Werf op baritonsax en Eric Thielemans op drums, maar wij kijken vooral uit naar de eerste concerten van Othin Spake, een trio samengebracht door drummer Teun Verbruggen met naast Dumoulin ook nog rockmuzikant Mauro Pawlowski, de ietwat excentrieke gitarist van wijlen Evil Superstars en dEUS, in de rangen. Dumoulin belooft stevige geïmproviseerde muziek, die meandert tussen emo, post-rock, free jazz en noise. Lees ook het interview met Jozef Dumoulin door Bart Cornand.
Line-up: Jozef Dumoulin (Fender Rhodes), Mauro Pawlowski (elektrische gitaar), Teun Verbruggen (drums)
Discografie: Barbara Wiernik & Jozef Dumoulin, 'Eclipse' (Mogno j004, 2001)
Contact: Jozef Dumoulin; Othin Spake
naar boven
Bart Maris - Les Poubelles
Bart Maris, de man met de hardste trompettoon van de Belgische scene, moet één van de meest gebelde musici van het land zijn. Op het jongste Blue Note Festival in Gent stond hij met liefst vier heel uiteenlopende bands op het podium (Moker, Briskey, Les Banquets Nomades en Think of One). Maris is dan ook een muzikant uit de buitenwijken van de jazz. Hij houdt natuurlijk wel van de clubs downtown, maar geniet te veel van de confrontaties en gesprekken met genres en musici uit de periferie om voor één richting te kiezen. Moker is wellicht zijn meest klassieke jazzband, ook qua trompetspel. Eens daarbuiten kan het er met Maris stevig aan toe gaan. De band Electric Barbarian vermengt spoken word met hiphop en een vervormde trompet. In het kwartet Kamikaze versmelt hij totale improvisatie met rock - iets wat hij ook doet in 69, een dubbeltrio met twee blazers, twee contrabassen en twee drums. Bij Flat Earth Society (FES) kroop hij twee jaar geleden zelfs in de huid van Satchmo voor de cd 'The Armstrong Mutations', een plaat die veel fans van nonkel Louis tot in het merg schokte. Als componist-arrangeur schrijft Bart Maris voor verschillende van die ensembles. Dat doet hij dezer dagen ook voor zijn eigen band, Les Poubelles, een los-vaste bezetting zonder bas met daarin muzikanten van Kamikaze en Moker. Gelaagde soundscapes en strakke thema's maken er de dienst uit.
Line-up: Bart Maris (trompet), Mathias Van de Wiele (gitaar), Zeger Vandenbussche (tenor), Giovanni Barcella (drums)
Discografie: FES, 'FES-isms' (Ipecac-records, 2004), Electric Barbarian, 'El' (Lowlands, 2004), Kamikaze (Vooruit 003, 2000).
Contact: bartmaris44@hotmail.com
naar boven
Mâäk's Spirit
De band die ooit begon als een eerbetoon aan Ornette Coleman vindt de jongste tijd vooral zijn meug in geïmproviseerde en wereldmuziek. Hun platen bestaan veelal uit korte, impressionistische stukken waarin de dialoog tussen de tenor van tenorist Jeroen Van Herzeele en de zuinige trompetstijl van Laurent Blondiaus voorop staat. Na de eerste cd 'Lives' stortte de groep zich steeds nadrukkelijker op projecten (hét buzz word van de jongste jaren), als het even kon met Afrikaanse muzikanten. Sinds 2003 denderen ze onder de noemer 'Al Majmaâ' mee met Gnawa Express, een groep Gnawa-muzikanten uit Tangiers, en met Baba Sissoko uit Mali. Het project 'Stroke' vertrok in juli 2004 dan weer vanuit Johannesburg, met in zijn zog een erg rauwe versie van Mâäk's Spirit en krachtige spoken word van de Zuid-Afrikaanse dichters Kgafela oa Magogodi en Samantha7. Lang niet altijd gemakkelijke muziek, maar de vergezichten doen de blaren vergeten.
Line-up: Laurent Blondiau (trompet, bugel), Jeroen Van Herzeele (sax), Jozef Dumoulin (Fender Rhodes), Jean-Yves Evrard (elektrische gitaar), Sébastien Boisseau (contrabas), Eric Thielemans (drums)
Discografie: Mâäk's Spirit, 'Al Majmaâ' (Igloo, 2004), Mâäk's Spirit, 'Le Nom du Vent' (Nefertiti, 2002), Mâäk's Spirit, 'Lives' (JAS records, 1996)
Contact: www.maaksspirit.be, nefertiti@tiscali.be
naar boven
FES - Flat Earth Society
Hoe klinkt FES? Bandleider Peter Vermeersch omschrijft het zo: 'De barometer ontploft en een lekker onweer overvalt het orkest. Muziek met remsporen en lasgeur. En de knalpot is kapot.' Toegegeven, het klinkt wat vergezocht voor wat iemand anders een big band zou noemen. Misschien is de echte vraag: waaróm zou je FES proberen te omschrijven? De ene keer stort de band van Vermeersch zich op het theater ('Larf'), dan weer op film ('Minoes', 'De Oesterprinses'), opera ('Heliogabal') of op de nalatenschap van Satchmo ('The Armstrong Mutations'). Live is FES overrompelend: ofwel val je ervoor, ofwel val je erover. Hun jongste concert met pianist-Rhodes-specialist Uri Caine was alvast een voltreffer, en zelfs rockicoon Mike Patton (ex-Faith No More) ging voor de bijl.
Flat Earth Society pendelt tussen brutaliteit en lyriek. Het orkest speelt hoofdzakelijk eigen composities, en zelfs wanneer het dat niet doet, klinkt de muziek nog altijd als 100% Vermeersch. De wereld is misschien plat, de muziek van FES is dat allerminst.
Line-up: Peter Vermeersch (klarinet, artistiek leider), Bruno Vansina (bariton), Benjamin Boutreur (alt), Michel Mast (tenor), Tom Wouters (klarinet, vibrafoon), Berlinde Deman (tuba), Marc Meeuwissen (trombone), Stefaan Blancke (trombone), Bart Maris (trompet), Luc Van Lieshout (trompet), Wim Willaert (accordeon, zang), Kristof Roseeuw (contrabas), Peter Vandenberghe (keyboards), Teun Verbruggen (drums)
Discografie: 'FES-ISMS' (Ipecac-records, 2004), 'The Armstrong Mutations' (2003), 'Trap' (2002), FES, 'Minoes' (2002), 'Bonk' (2000-1999)
Contact: www.fes.be, marc.meeuwissen@skynet.be
naar boven
Bart Defoort Quartet
Minder experimenteel maar daarom niet minder interessant is Bart Defoort. Met zijn kwartet blaast hij de traditie van de fifties- en sixtiesjazz nieuw leven in. Dat levert de ene keer stevige postbop op, de andere keer verfijnde ballads. Maar waar het Defoort echt om te doen is, is improvisatie. Een verhaal vertellen met je instrument en converseren met je medemuzikanten, daarin ligt zowel de grote uitdaging als het grote genot', aldus Defoort. Die medemuzikanten zijn trouwens niet min. Gitarist Hans Van Oost speelde onder anderen met trompettist Richard Rousselet, bassist Jean-Louis Rassinfosse en met het Brussels Jazz Orchestra. Bassist Piet Verbist is als sideman zeer in trek en toert momenteel uitgebreid met het Jef Neve Trio. Drummer Yves Peeters is één van de coming men van de Belgische jazz, en bewijst dat momenteel bij Jazzisfaction. En Defoort? Zijn c.v. leest als een who's who van de Belgische jazz - of als de catalogus van het W.E.R.F.-label, zo u wil. Hij is lid van het BJO sinds zijn oprichting in 1993, en speelde bij OcturnOcturn ('92-'00), K.D.'s Basement Party ('90-'93), Streams ('98-'01) en The Chris Joris Experience ('99-'01).
Line-up: Bart Defoort (tenor), Hans Van Oost (gitaar), Piet Verbist (contrabas), Yves Peeters (drums)
Selectieve
Discografie: BJO, 'Meeting Colours' (Dreyfuss, 2005), Bart Defoort Quartet, 'The Lizard Game' (W.E.R.F., 2003), Streams, 'Streams' (Igloo, 2001), Bart Defoort Quartet, 'Moving' (W.E.R.F., 1997), Octurn, 'Chromatic History' (W.E.R.F., 1994)
Contact: bartdefoort@belgacom.net
naar boven
Erik Vermeulen Trio
Erik Vermeulen is misschien wel de meest fijnzinnige en tegendraadse pianisten van ons land. Pyrotechniek is niet aan hem besteed, melancholische eenheidsworst evenmin. Zowat de enige constante in zijn werk is de heterogeniteit ervan - zowel qua inspiratie als qua sound. Composities van eigen makelij worden afgewisseld met improvisaties van verschillende allure en een selectie uit het standaardrepertoire, telkens met een heel eigen atmosfeer. Acht jaar lang creëerde hij die sferen binnen het Ben Sluijs Quartet. Sinds dat in 2003 werd opgeheven, kunt u gelukkig nog altijd genieten van zijn trio met Eric Surmenian (bas) en Marek Patrman (drums). Hun cd 'Inner City' is tot op vandaag nog altijd één van de uitschieters in de box The Finest in Belgian Jazz (W.E.R.F.) uit 2002. Geheel terecht kreeg Vermeulen een jaar later trouwens de Django d'Or toegekend, die de muzikant van het jaar bekroont.
Line-up: Erik Vermeulen (piano), Eric Surmenian (contrabas), Marek Patrman (drums)
Discografie: Erik Vermeulen Trio, 'Inner City' (W.E.R.F., 2002), Erik Vermeulen Trio, 'Songs of Minutes' (W.E.R.F., 2001), Erik Vermeulen Icarus Consort, 'Into Pieces' (Igloo, 1997)
Contact: www.erikvermeulen.be, erik.vermeulen@belgacom.net
naar boven
Ben Sluijs Quartet
Weinig Belgische altisten bezorgden ons de afgelopen jaren zo vaak koude rillingen als Antwerpenaar Ben Sluijs. Meer dan acht jaar lang leidde hij een van de sterkste jazzkwartetten van België, aan de zijde van pianist Erik Vermeulen, bassist Piet Verbist en drummer Eric Thielemans. Samen namen ze vier cd's op, ze werden met de cd 'Flying Circles' opgenomen in de selectie The Finest in Belgian Jazz, en toen was het over. Sluijs ontbond de band: het samenspel met zijn oude maats was iets te vertrouwd en comfortabel geworden. In april 2003 vormde hij een nieuw kwartet met een vrij ongewone bezetting. Geen piano meer, maar een pas de deux voor alt- en tenorsax, naar het voorbeeld van Lee Konitz met Warne Marsh, en Ornette Coleman met Dewey Redman. Sluijs' ontdekte zijn alter ego in tenorist Jeroen Van Herzeele. Ook bijzonder zijn de subtiele klankkleuren van de ritmesectie, met Marek Patrman (Tsjechië) op drums en Manolo Cabras (Sardinië) op bas. De nieuwste cd 'True Nature' is een evenwichtsoefening tussen de lyrische alt van Sluijs en de viriele tenor van Van Herzeele, vervat in onvoorspelbare, grillige composities. Sluijs heeft lef, en dat is in deze tijden een schaars goed.
Line-up: Ben Sluijs (alt), Jeroen Van Herzeele (tenor), Manolo Cabras (contrabas), Marek Patrman (drums)
Discografie: Ben Sluijs Quartet, 'True Nature' (W.E.R.F., 2005), Ben Sluijs Quartet, 'Flying Circles' (W.E.R.F., 2002), Ben Sluijs & Erik Vermeulen, 'Stones' (Jazz'halo, 2001), Ben Sluijs Quartet, 'Seasounds' (W.E.R.F., 2001), Ben Sluijs Quartet, 'Candy Century' (W.E.R.F., 2000)
Contact: www.bensluijs.be, info.mp@skynet.be
naar boven
Jef Neve Trio
De jonge pianist Jef Neve (1977) heeft enkele jubeljaren achter de rug. 'Jong Jazz Talent in Gent' gewonnen. Succes-cd opgenomen. 'Artist in residence' van CC De Warande in Turnhout geweest. Solist bij het Filharmonisch Orkest van Vlaanderen in Rachmaninovs 'Paganini Variaties'. Pianist-componist voor het Londense dansgezelschap Dathe. Meegejamd met Branford Marsalis… Dat succes kwam natuurlijk niet uit de lucht vallen. Hij studeerde met groot succes jazz, klassiek en kamermuziek aan het Lemmensinstituut, maar de échte lol begon in masterclasses met Martial Solal, Bill Carrothers en Brad Mehldau. Vooral die laatste drukte een stevige stempel op de Kempenaar, die zich op korte tijd opwerkte tot een jazzpianist pur sang. 'Blue Saga', de debuut-cd van het Jef Neve Trio, werd in binnen- en buitenland enthousiast ontvangen, en werd in België één van de best verkochte jazz-cd's van 2003. Zijn tweede trio-cd, 'It's Gone', verscheen eind 2004 en ook die kreeg schitterende kritieken. Voor 2005 staat een tournee langs internationale festivals op het programma, zowel met zijn trio als met het kwartet van vibrafonist Pascal Schumacher. Naast zijn snel groeiende carrière in de jazz bereidt hij tegen 2006 een klassiek programma voor: de Goldberg Variaties van J.S. Bach en enkele van zijn eigen werken voor trio. Kortom, het gaat hard voor Neve. Hopelijk neemt hij af en toe even de tijd om op een bankje van het uitzicht te genieten en inspiratie op te doen.
Line-up: Jef Neve (piano), Piet Verbist (contrabas), Teun Verbruggen (drums)
Discografie: Jef Neve Trio, 'It's Gone' (Contour, 2004), Pascal Schumacher Quartet, 'Change of the Moon' (Igloo, 2004), Jef Neve Trio, 'Blue Saga' (Contour, 2003)
Contact: http://users.skynet.be/jefneve, jefneve@be.tf; www.jazztronaut.be, jacobien@jazztronaut.be
naar boven
Jeroen Van Herzeele
Tenorist Jeroen Van Herzeele houdt niet van stilstaande waterpoelen. Voor hem moet het vooruitgaan, stromen, bruisen - alles om te vermijden dat er een brak geurtje aan komt. Van Herzeele (1965) is gepokt en gemazeld in de klassieke jazz, studeerde aan de Antwerpse Jazz Studio bij onder anderen Dave Pike en John Ruocco en volgde in de VS workshops bij Joe Lovano en Dave Liebman, maar vandaag haalt hij zijn voldoening in woeliger wateren. In de acid-jazz-rock-rap van zijn band Greetings from Mercury, bijvoorbeeld, in het Ornetteske kwartet van Ben Sluijs en de Afrikaanse karavaan van Mâäk's Spirit, waarmee hij ook op de Flemish Jazz Meeting stond. Zijn trektochten binnen en buiten de jazz brachten hem naar Syrië, Libanon, Koeweit, Canada, de VS, en grote delen van Europa en Afrika. Zolang het maar vooruitgaat.
Line-up: Jeroen Van Herzeele (tenor), Erik Vermeulen (piano), Eric Thielemans (drums)
Discografie: Ben Sluijs Quartet, 'True Nature' (W.E.R.F., 2005), Mâäk's Spirit, 'Al Majmaâ' (Igloo, 2004), Nicolas Thys Trio, 'In My Tree' (Igloo, 2003), Greetings From Mercury, 'Heiwa' (Tracks, 2002), Kris Defoort & Dreamtime, 'Passages' (W.E.R.F., 1999)
Contact: jeroen.van.herzeele@skynet.be
naar boven
Chris Joris
De herinnering aan de cd 'Out of the Night' van klankentapper Chris Joris maakt ons tot op de dag van vandaag nog een beetje stil. De plaat is een synthese van alles waar Joris voor staat: smaakvolle swing en elegische verstilling op piano, gecounterd door een amour fou met de percussie van zwart Afrika. Het leverde hem de Klare Prijs voor Jazz 2003 op. Joris maakt gebruik van een breed instrumentarium, van de likembé tot de djembé, van de ashiko tot de kookpan - instrumenten die doorgaans met wereldmuziek worden geassocieerd maar in de muziek van Joris worden bovengehaald om de roots van de jazz uit te vergroten: Afrika en Europa. De jongste maanden was hij geregeld te zien met het Brussels Jazz Orchestra, waarmee hij zijn 'Percussive Portrait' uitvoerde. In juli raakte hij gewond in een discussie met zijn hegschaar, maar dezer dagen is hij weer in topvorm met het Chris Joris Quartet, een ietwat afgeroomde versie van zijn zevenkoppige Experience. Benieuwd hoe die kleine bezetting zijn klankkleur beïnvloedt.
Line-up: Chris Joris (percussie, piano), Pierre Vaiana (sopraan), Fré Desmyter (piano), Manolo Cabras (contrabas)
Discografie:The Chris Joris Experience, 'Out of the Night' (W.E.R.F., 2003), Chris Joris & Daniel Schell, 'Oratorio Ishango' (Lyrae, 2003), Chris Joris & Adama, Adrame 'Benkadi' (Videocam, 1999), 'The Chris Joris Experience Live 1997' (W.E.R.F., 1998), Bihogo Quartet feat. Kurt Van Herck, 'On Children's Street' (Lyrae, 1996), 'Bihogo' (Lyrae, 1993), Chris Joris Oxtet feat. Bob Stewart, 'Songs for Mbizo' (VKH 001, 1991)
Contact: http://home.tiscali.be/chris.joris25, chris52.joris@pandora.be
naar boven
Octurn
Experimenteel, vindt de ene. Een kweekvijver van talent, zegt de andere. Onvoorspelbaar, weet iedereen. De verschijning van de band op de Belgische podia viel samen met de opkomst van een nieuwe generatie muzikanten. Maar waar het écht om draaide, was het ontluiken van een nieuw orkestraal concept. Dat wordt stap voor stap, album na album uitgediept door een variabel stel kernmusici en occasionele gastmuzikanten. Intussen heeft de groep drie projecten op stapel staan, waarvoor evenveel componisten een schrijfopdracht kregen: 'North Country Suite' van Pierre Van Dormael (opname januari 2006); 'Magic Malik/Octurn' van de Franse fluitist 'Magic' Malik Mezzadri, featuring Magic Malik en Gilbert Nouno (elektronica); en 'Indigo' van Bo Van der Werf (opname eind 2004, binnenkort te verschijnen), featuring Dré Pallemaerts (elektronica) en Magic Malik (fluit).
Line-up: Laurent Blondiau (trompet, bugel), Guillaume Orti (alt), Bo Van der Werf (bariton), Jean-Luc Lehr (elektrische bas), Fabian Fiorini (piano, keyboards), Jozef Dumoulin (Fender Rhodes), Chander Sardjoe (drums)
Discografie: Octurn & Patrick Zimmerli, 'The Book of Hours' (Songlines records, 2003), Octurn, 'Dimensions' (W.E.R.F., 2002), 'Round' (W.E.R.F., 2000), 'Ocean' (W.E.R.F., 1997), 'Chromatic History' (W.E.R.F., 1994)
Contact: www.octurn.com, bofilipa@pandora.be
naar boven
Brussels Jazz Orchestra
Heeft het BJO nog een zetje nodig op de internationale scène? Pianist-componist Kenny Werner is een grote fan. Componiste Maria Schneider noemt het haar favoriete orkest. Down Beat riepen het in 2004 uit tot de achtste beste big band ter wereld. Exposure genoeg dus, maar het zou al te gek zijn om het kroonjuweel van de Belgische jazz níét op de Flemish Jazz Meeting te programmeren. De jongste jaren gaat het het orkest voor de wind, na de schitterende dubbel-cd met trompettist Bert Joris, een gewaagd avontuur met Kenny Werner, een fascinerend experiment als live-orkest bij stille films, een cd met gitarist Philip Catherine en op het jongste Jazz Middelheim in het gezelschap van Norma Winstone en Kenny Wheeler. Op de Flemish Jazz Meeting speelden ze een amuse-gueule van hun repertoire, maar de komende maanden hebt u nog de kans om de volledige menu's met Joris, Catherine en The White Screen te proeven.
Line-up: Frank Vaganée (alt, sopraan, fluit), Dieter Limbourg (alt, sopraan, klarinet, fluit), Kurt Van Herck (tenor, sopraan, klarinet, fluit), Bart Defoort (tenor, sopraan), Bo Van der Werf (bariton, basklarinet), Marc Godfroid, Lode Mertens en Frederik Heirman (trombone), Laurent Hendrick (bastrombone), Serge Plume, Nico Schepers, Pierre Drevet en Gino Lattuca (trompet, bugel), Nathalie Loriers (piano), Jos Machtel (contrabas), Martijn Vink (drums)
Discografie: 'Meeting Colours feat. Philip Catherine and Bert Joris' (Dreyfus, 2005), 'Naked in the Cosmos - BJO plays the music of Kenny Werner' (Jazzimpulz, 2003), 'The Music of Bert Joris' (W.E.R.F., 2002), 'The September Sessions' (W.E.R.F., 1999), 'Live' (Radio 3, 1997)
Contact: www.brusselsjazzorchestra.com; info@brusselsjazzorchestra.com
naar boven