Hoe het gegaan is

Plaats van handeling: redactie van het programma De Wereld Draait Door.
"Heb jij dat persbericht gelezen?"
"Welk, alleen vanochtend waren er al meer dan twintig."
"Het ging over een of andere Amerikaanse platenmaatschappij die een jubileum viert en toen ik het las dacht ik, dat is een leuk item voor Matthijs."
"Effe zoeken... Oh, je bedoelt vast deze: Blue Note bestaat 75 jaar."
"Yep, dat is hem."

door Herbert Noord, mei 2014

"Ja, daar zou wel een itempje in kunnen zitten, want we hebben al een zwarte zangeres die de muziekminuut krijgt en dan kunnen al die oude zwarte muzikanten er mooi op aansluiten. Vindt Matthijs vast leuk..."
"...en ze brengen ook al die platen weer op echt vinyl uit..."
"Vinyl is hot, weet je dat. Daarom laten we ook altijd even Matthijs met zo'n grote hoes zwaaien."
"Moeten we nog iemand erbij vinden, die een leuk verhaal over die platenboeren kan vertellen en die platen ook in zijn verzameling heeft...."
"Jules Deelder..."
"Hè, get nee. Alsjeblieft geen Deelder. Da's zo'n gelijkhebber en die kop van hem staat me ook niet aan...."
"Dulfer dan?"
"Die legt altijd die toeter van hem zo pontificaal op tafel... Nee, ik dacht aan Wilfried."
"Wilfried de Jong?"
"Ja, die..."
"Is dat dan ook zo'n jazzzeloot?"
"Schijnt van wel, maar hij loopt er niet echt mee te koop, want daar maak je je niet echt geliefd mee in Hilversum."

Zo is het gekomen dat na de zwarte zangeres, die overigens qua stem het hele Nederlandse aanbod van de voorafgaande uitzendingen meteen bij de vullis zette, er een pick-up op tafel kwam en Matthijs en Wilfried het enige echte evangelie gingen verkondigen. Waar het hen echter aan ontbrak en de gepreekte gospel in een lachwekkende vertoning deed verzanden, was de zendingsdrift en ervaring. Hier waren geen doordesemde Jehova's aan het woord die de voet tussen de deur zetten om je de Wachttoren te verkopen, nee, hier waren smoezelige klok- en klepelluiders aan het werk die van toeten noch blazen wisten, althans die - mogelijk onterechte - indruk wekten.

Ik had al eens eerder geschreven over het jammerlijk falen van geluidsreproductie via de draaitafel en ook ditmaal ging dat faliekant mis. Ook de vertoonde clipjes van Dexter Gordon en de platen die Blue Note ging heruitgeven gingen geluids- en beeldtechnisch ten onder. Bij het clipje van Dexter hoorde je Matthijs vertwijfeld schreeuwen: "harder, harder, HARDER!" en ook de tien seconden Rollins zullen niet hebben gezorgd voor een aanwas van oprechte liefhebbers.

Waarom ontaardt het presenteren van een potentieel interessant jazzitem bijna altijd in lachwekkend gepruts en gestuntel? Ik zou er bijna een complot achter vermoeden als ik niet uit ervaring wist, dat het bijna altijd zo is gegaan sinds de jazz in Nederland na de oorlog weer voet aan wal zette. Zou het er misschien mee te maken hebben dat het geen cultuureigen onderwerp is? Over baggeren en het koningshuis, over voetballen en de perfecte gehaktbal, ja, daar kunnen we gedegen over uit de hoek komen. Echter, een zinnig verhaal vertellen over die fantastische muziek uit het nog zeer nabije verleden, dat blijkt altijd een brug te ver. Ik kan er mee leven.

Klik hier om het DWDD-item in kwestie te bekijken.

Hammond-organist Herbert Noord (26 juli 1943) formeerde in 1967 zijn eerste eigen groep met onder meer Hans Dulfer. In 1969 bracht hij met deze groep het debuutalbum 'Live At The Bohemia Jazza Club' uit. In de zeventiger jaren maakte Herbert platen met onder anderen Alan Laurillard, de Amerikaanse saxofonist Harvey Kaiser en de Amerikaanse gitarist Paul Weeden. Met Kaiser tourde Herbert diverse malen door de Verenigde Staten. In 1989 formeerde hij met tenorsaxofonist Rinus Groeneveld en drummer Pierre van der Linden de zeer succesvolle - en nog steeds actieve - formatie Advanced Warning. De band bracht verschillende cd's uit, speelde diverse keren op het North Sea Jazz Festival, tourde regelmatig door Duitsland en Zwitserland en was een graag geziene gast op de belangrijke podia en festivals in Nederland.