Argument

In mijn columns heb ik menigmaal argumenten te berde gebracht betreffende het niet kunnen omdraaien van een situatie die al generaties de verkeerde kant uitgaat. Zo beweer ik, dat je mensen die nu eenmaal opgevoed zijn met 'slechte' (volgens mijn norm) muziek, als praktisch verloren voor 'goede' muziek kunt beschouwen.

door Herbert Noord, oktober 2010

Nu wil ik beslist niet de strijd aangaan over wat als 'goede' muziek te beschouwen valt. Daar zijn de meningen gelukkig zeer over verdeeld. Zo zal, om maar eens wat te noemen, een verstokte Bach-liefhebber zich niet snel gewonnen geven voor 'Een Nacht Op De Kale Dwerg' van Cor Fühler. Wat echter onder mijn noemer 'slechte' muziek valt is simpel; alle muzikale uitingen waar geen hart in te bespeuren valt. Automatisch vallen dan af: het gebruik van digitale instrumenten als bijvoorbeeld drumcomputers en violen die niet aangestreken of getokkeld, maar via een trukendoos opgeroepen worden. En uiteraard zeurzangeressen, want die zijn ook voor 99,9% nep. De lezer snapt dat ik niet veel op heb met de geluiden die opbonken uit een voor het stoplicht stilstaande Suzuki Swift.

Aangezien dat proces van verslechtering al minstens drie generaties aan de gang is, ben ik terecht bevreesd voor een teloorgang van 'goede' muziek. Bij toeval kwam ik een filmpje van kok Jamie Oliver tegen, die in de VS een groepje kinderen van 7-8 jaar probeert te overtuigen om geen rotzooi te eten. Een overtuigender argument voor de onderbouwing van mijn stelling ben ik nog niet tegengekomen. Het filmpje is gemaakt naar aanleiding van Olivers pleidooi voor een beter voedselbewustzijn bij kinderen. Jamie is daar al langer mee bezig; zo opende hij ook de aanval op de ongezonde eetgewoonten op Engelse scholen.

De kinderen in het clipje zullen ongetwijfeld al een fors aantal 'gemaksmaaltijden' weggewerkt hebben, net zoals kinderen in ons land. Want de groei van al die uit de VS overgewaaide fastfoodketens is bijkans onstuitbaar en het gemak voor de ouders - plemp ze maar in de ballenbak - lonkt ook hier. Jamie laat de kleintjes gruwen van het kippenkarkas dat na het verwijderen van de goede eetbare delen overblijft. Ze vinden het oneetbaar! Dan gaat Jamie aan de slag met de restanten, nou ja kijk zelf maar...

Wat Jamie verwacht had - dat de kinderen unaniem zouden weigeren een hapje te nemen van de aangeboden narigheid - gebeurt niet. Dit onverwachte resultaat verbijstert hem. Het lukt dus niet om die kinderen van het eten van die rommel af te houden!! Wel vallen er twee kanttekeningen te maken:

1. De kinderen waren hongerig.
2. Er is een gangmakertje, dat zijn vingertje het eerst opsteekt, en dan volgt de rest. Kuddegedrag dus, wat het geheel eigenlijk nog schrijnender maakt.

Het blijft echter een overtuigend filmpje in die zin, dat zelfs mensjes die met hun neus boven de feiten hangen, deze kennelijk wensen te negeren. Daarnaast ben ik bang dat de situatie in de Verenigde Staten op dit gebied langzamerhand echt niet meer verschilt van de situatie te onzent.

Uit dit filmpje destilleer ik weinig hoop voor een zinderende muzikale toekomst. Vervang het kippenkarkas door de nu over de kinderoortjes uitgestorte dagelijkse hoeveelheden muzikale bagger en je weet: dit gaat niet meer goed komen. Het is al te ver doorgewoekerd. Een bevriende musicus twijfelt er niet aan dat er in 2050 van 'levende' muziek geen sprake meer is. "Maar," voegde hij er aan toe, "dat is optimistisch ingeschat. Het zou ook zo maar in 2030 kunnen zijn."

Hammond-organist Herbert Noord (26 juli 1943) formeerde in 1967 zijn eerste eigen groep met onder meer Hans Dulfer. In 1969 bracht hij met deze groep het debuutalbum 'Live At The Bohemia Jazza Club' uit. In de zeventiger jaren maakte Herbert platen met onder anderen Alan Laurillard, de Amerikaanse saxofonist Harvey Kaiser en de Amerikaanse gitarist Paul Weeden. Met Kaiser tourde Herbert diverse malen door de Verenigde Staten. In 1989 formeerde hij met tenorsaxofonist Rinus Groeneveld en drummer Pierre van der Linden de zeer succesvolle - en nog steeds actieve - formatie Advanced Warning. De band bracht verschillende cd's uit, speelde diverse keren op het North Sea Jazz Festival, tourde regelmatig door Duitsland en Zwitserland en was een graag geziene gast op de belangrijke podia en festivals in Nederland.