Festival

Het laatste weekend van juni zat ik op een plastic stoeltje aan de Seine. Niet dat ik de enige was; zeker vijfhonderd mensen zaten net als ik op plastic stoeltjes en minstens eenzelfde aantal op houten banken. Daarnaast liepen er ook een fors aantal over het festivalterrein en rondom de plek waar die plastic stoeltjes stonden. Voor de derde maal was ik tot mijn eigen verbazing op dit festival.

door Herbert Noord, juli 2010

Normaal ging ik alleen naar festivals op uitnodiging en om er op te treden en daar heb ik al ruim vijf jaar geleden een punt achter gezet. Het festival op een eilandje in de Seine werd voor de 31ste maal georganiseerd door een stel enthousiaste Fransen. Die doen dat vanuit de liefde voor de jazzmuziek van Django, zijn na- en opvolgers en voor alles wat echt swingt volgens de Duke-norm.

Dit jaar stond het festival in het kader van de honderdste geboortedag van gitarist, componist en festivalnaamgever Django Reinhardt. Het festival duurt vijf dagen en kent een keur aan topmusici van Paco De Lucia tot aan Dr. Lonnie Smith en Tchavolo Schmitt. Allemaal te beluisteren en te zien in een opvallend ontspannen sfeer.

Ik was er de zaterdag en de zondag en het gebodene was gevarieerd en verrassend. Verrassend, want zowel de violiste van Quartier Sud als de saxofonist van het Gilbert Leroux Sextet toonden naast een perfecte beheersing van hun instrument een aanstekelijke neiging tot scatten. Kwam ook nog bij dat dit een van de eerste keren was dat ik een violist(e) hoorde die echt kon swingen. Verrassend was ook de washboard-speler Gilbert Leroux. Ik ben met heel andere oren naar dat 'instrument' gaan luisteren. Mijn was zou ik blindelings aan Gilbert toevertrouwen. Dr. Lonnie Smith liet met zijn nieuwe trio op de zaterdag horen dat muziek jong houdt.

Lonnie ging niet op de automatische piloot, maar durfde een publiek dat net van de sfeervolle hommage van Lulu Reinhardt aan zijn oom had genoten, keihard te confronteren met een eruptie aan onaards Hammond-gekrijs. Het bleek een nieuwe compositie van Lonnie, die uitmondde in het uitvliegen van een tot het uiterste getergde zwerm bijen. Het publiek moest duidelijk even slikken, maar gaf zich snel gewonnen, mede door de inventieve gitarist Jonathan Kreisberg en drummer Jamire Williams. Na ruim 75 minuten opzwepende muziek kreeg Lonnie een staande ovatie en ontkwam hij niet aan een toegift, ondanks het strakke tijdschema.

Naar mijn overtuiging is mede de sfeer op dit kleinschalige maar kwalitatief hoogstaande festival grotendeels verantwoordelijk voor de gepresenteerde muzikale kwaliteit. Evenmin als de voorgaande keren werden er concessies gedaan terwille van een grotere toestroom van publiek. Ook sympathiek overkomend is, dat er geen A-podia (de top) of B-podia (de mindere goden) zijn, maar dat iedere groep zijn kans op het hoofdpodium krijgt om in de toegewezen tijd - meestal een uur - te laten horen die plek waardig te zijn. (En ik kan het niet nalaten te memoreren: Geen zeurzangeressen).

Wat natuurlijk meehelpt is het feit dat er relatief gezien meer aandacht is voor jazz in Frankrijk dan bij ons. In het hotel werd ik tijdens het ontbijt via de radio getrakteerd op 'Along Came Betty' van Benny Golson. Niet gespeeld door de Jazz Messengers, maar door een Franse groep. Verder hoorde ik vervolgens Sonny Stitt, Horace Parlan en Wes Montgomery langskomen. Iets wat mij in een Nederlands hotel nog nooit is overkomen.

Volgend jaar is er weer een festival in Samois-sur-Seine. Hopelijk kan ik er weer bij zijn.

Hammond-organist Herbert Noord (26 juli 1943) formeerde in 1967 zijn eerste eigen groep met onder meer Hans Dulfer. In 1969 bracht hij met deze groep het debuutalbum 'Live At The Bohemia Jazza Club' uit. In de zeventiger jaren maakte Herbert platen met onder anderen Alan Laurillard, de Amerikaanse saxofonist Harvey Kaiser en de Amerikaanse gitarist Paul Weeden. Met Kaiser tourde Herbert diverse malen door de Verenigde Staten. In 1989 formeerde hij met tenorsaxofonist Rinus Groeneveld en drummer Pierre van der Linden de zeer succesvolle - en nog steeds actieve - formatie Advanced Warning. De band bracht verschillende cd's uit, speelde diverse keren op het North Sea Jazz Festival, tourde regelmatig door Duitsland en Zwitserland en was een graag geziene gast op de belangrijke podia en festivals in Nederland.