Weer geen Toppers op het (NSJF) songfestival

In een concertrecensie van het afgelopen North Sea Jazz Festival lees ik onder andere de volgende notitie: 'Op een haar na 91 is hij, nog altijd op zoek naar een nieuw, nog beter, akkoord.'

door Herbert Noord, juli 2009

De 'hij' staat voor pianist Hank Jones, onvermoeibaar voorvechter van echte jazzmuziek. Op zijn vijfenzestigste heb ik Jones in de New Yorkse club Fat Tuesday ontmoet. Hij speelde daar met onder anderen Kenny Wheeler, Pepper Adams, Louis Hayes en Clint Houston. Die laatste hadden we toevallig enige tijd daarvoor in Amsterdam ontmoet en in de pauze nodigde hij ons uit om naar de kleedkamer te komen. Hier werden wij voorgesteld aan de overige musici. Hank Jones' uitstraling van een heer van stand bleef ook in de kleedkamer recht overeind. We hadden een aangename conversatie, waarvan mij onder meer is bijgebleven, dat deze absolute topmusici het moesten doen met een schamele vergoeding van $ 50,– per persoon per avond (!). Die avonden duurden overigens minimaal vier uur met een half uurtje pauze. Wie wil horen hoe het klonk, kan zich Pepper Adams' cd 'Conjuration - Fat Tuesday's Session' aanschaffen. Live opgenomen in augustus 1983 en in 1999 op cd uitgebracht en - uiteraard - nog steeds te koop.

Hank Jones mag dan nog steeds op zoek zijn naar een nieuw, nog beter akkoord, de 90-jarige vormde tijdens het laatste North Sea Song Festival beslist een uitzondering, met zijn speurtocht. De musici die tot mij kwamen via de treurbuis waren beslist uitgespeurd of hadden daartoe nog nimmer ook maar een poging ondernomen. Bij geen van allen viel te vermoeden dat er ook maar het geringste spoortje Sherlock Holmes door de muzikale aderen vloeide.

Na de ruim drie uur die de NOS van het North Sea uitzond trok ik de volgende conclusies: - Als je niet zingt tel je niet mee.
- Jazz is echt zo dood als een pier.
- Burt Baccharachhhh is een valse nicht.
- Soil & Pimp moeten aan de Ritalin.
- George Benson is het spoor helemaal bijster.
- BB King speelt vals.
- Jamie Cullum heeft het lijkenpikken ontdekt.
- Lee Ritenour noemde zijn nummer terecht 'Stolen'.
- Nina Simone draait zich nog een keertje om in haar graf.

Hoe zestienjarigen al klaargestoomd worden om Amy, Duffy en Adele op te volgen was te zien in het schokkende itempje 'Jazz in de huiskamer'. Beter geheten: 'Jazz tussen de schuifdeuren'. Wellicht vraagt u zich nu af hoe dit kan?

Het ligt in de eerste plaats natuurlijk aan de programmering, waarbij niet vergeten dient te worden dat die in handen is van een uiterst commerciële organisatie. Het erin gestopte geld dient er - liefst met winst - weer uit te komen. Daar is niets mis mee, alleen ben je dan wel gedwongen je te conformeren aan de jazzsmaak van de gemiddelde festivalganger. En de vraag is dan: hoe hoog slaat u die aan? Niet dus. Dan krijg je dus zo'n programmering. Met een kleine anekdote wil ik de echte liefhebber op het juiste spoor helpen, afkomstig uit bevoegde bron en ongeveer drie jaar geleden genoteerd. Plek van handeling: een vergaderruimte waar zich diverse mensen ophouden belast met de programmering. Er staat een cd op van Sarah Vaughan met Count Basie. Een van de programmeurs luistert aandachtig en zegt dan: "Dat lijkt mij wel een goede zangeres om met het ...... orkest te laten optreden in het ......" Sarah was toen al vijftien jaar niet meer onder ons.

Een klein hekeldicht dan maar:

sluit de luiken, temper het licht, leg de donderbus geladen klaar,

het North Sea festival is daar

doof de tv, ontkoppel de radio, knip de kabel door

vermijd teistering van het oor

hoor het hypen van de nitwits gelijk het tsjilpen van de mus

dit jaar is het Japan volgende keer een Rus

waar de jazz is gebleven is voor sommigen een vraag

maar daar zit Mantel niet mee in zijn maag

het meewaaien is tot kunst verheven

de originals zijn in hun kist gebleven.

Hammond-organist Herbert Noord (26 juli 1943) formeerde in 1967 zijn eerste eigen groep met onder meer Hans Dulfer. In 1969 bracht hij met deze groep het debuutalbum 'Live At The Bohemia Jazza Club' uit. In de zeventiger jaren maakte Herbert platen met onder anderen Alan Laurillard, de Amerikaanse saxofonist Harvey Kaiser en de Amerikaanse gitarist Paul Weeden. Met Kaiser tourde Herbert diverse malen door de Verenigde Staten. In 1989 formeerde hij met tenorsaxofonist Rinus Groeneveld en drummer Pierre van der Linden de zeer succesvolle - en nog steeds actieve - formatie Advanced Warning. De band bracht verschillende cd's uit, speelde diverse keren op het North Sea Jazz Festival, tourde regelmatig door Duitsland en Zwitserland en was een graag geziene gast op de belangrijke podia en festivals in Nederland.