Draai om je oren
Jazz en meer - Column



home  
    
    
 

Au, m'n oren!

Zit ik in de auto naar het Radio 1 Journaal te luisteren 's avonds na half zeven, zetten ze plotseling een stukje muziek op. Zonder waarschuwing. Meedogenloos want vals, vals, niet te geloven zo vals. Je ontkomt praktisch nergens meer aan de muzikale ellende, ook hier dus niet.

door Herbert Noord, december 2008

Ik drukte meteen de beste voorziening van de autoradio in, de mute-knop. Na drie minuten dacht ik de ellende wel voorbij te zijn, maar ik pikte nog net het staartje mee. Mijnheer Govert van Brakel kondigt deze muzikale treurnis af met de woorden: "Het klinkt een beetje als Billie Holliday, deze Jodie Holland...". (Govert kan wel afgeserveerd worden als zijnde toondoof). Te erg voor woorden, deze zeurzangeres in optima forma. Arme Billie.

Een vriend van mij vertelde dat hij laatst in een restaurant zat te eten waar op de achtergrond Billie Holliday te beluisteren viel, tenminste dat dacht hij. Maar toen hij eventjes beter luisterde, wist hij meteen dat het Holliday niet kon zijn, vanwege de timing - of beter - het gebrek daaraan. Hij vroeg wie deze imitatrice wel mocht zijn. Bleek het ene Madeleine Peyroux. Heeft ongetwijfeld ontelbare cd's verkocht met deze volksverlakkerij.

Ik raakte over dit soort zaken in een discussie verzeild met een andere vriend, die denkt dat luisteraars naar de imitators op een gegeven moment toch op zoek gaan naar het origineel. Dus je hoort Joey DeFrancesco en dan ga je op een goed moment op zoek naar Jimmy Smith. Of je denkt: wie was dat nou die Billie Holliday, die mijn toppertje Madeleine geïnspireerd schijnt te hebben? Geloof ik daarin? Nou, nee, en wel om een aantal redenen.

De voornaamste: mensen zijn lui. Die gaan zich niet inspannen om iets te achterhalen waar ze niet wezenlijk in geïnteresseerd zijn (anders zouden ze die cd's al in huis hebben). Een andere reden vormt de verkrijgbaarheid. Niet alle muziek van de (vergeten) grootheden is op cd verkrijgbaar, soms wel compilaties, maar het blijft vaak behelpen.

Ook hebben de platenmaatschappijen er niet altijd belang bij om oud materiaal opnieuw uit te brengen, want we leven nu eenmaal in de wereld van nieuw, nieuwer, nieuwst. Ouwe troep flikkeren we de deur uit. Als je als platenmaatschappij flink geïnvesteerd hebt in een nieuw product, dan ga je natuurlijk niet de oude spullen promoten.

Laatst zag ik een opname uit de NTS-archieven van zangeres Sarah Vaughan. Het betrof hier een door Willem O. Duys aangekondigd 'spontaan' optreden tijdens het Grand Gala du Disque uit 1963. Duys vraagt aan de tussen het publiek zittende (!) Sarah: "Wilt u iets voor ons zingen?" Haar antwoord luidt bevestigend, en op de vraag wie haar moet begeleiden antwoordt ze: "Douglas Duke, die is ook hier." Douglas Duke was een in die tijd in Nederland verblijvende Hammondvirtuoos.

Als je Sarah even wat standerds hoort vertolken, dan weet je meteen dat alle hedendaagse zangeressen het wel kunnen schudden. Bij gebrek aan timing, muzikaliteit, stemvolume, toon en improvisatievermogen. Maar ga eens op de Albert Cuyp staan met een microfoon en vraag de passanten wie Sarah Vaughan was en wie Madeleine Peyroux is. Als je al antwoord krijgt op die vraag, zal dat ten faveure van de laatstgenoemde zijn. Sarah's naam zal bij de meesten geen enkele bel meer doen rinkelen, maak ik mij sterk. Tant pis, het is niet anders.

Herbert Noord (foto: website The Wonderful World Of Hammond Music)

Hammond-organist Herbert Noord (26 juli 1943) formeerde in 1967 zijn eerste eigen groep met onder meer Hans Dulfer. In 1969 bracht hij met deze groep het debuutalbum 'Live At The Bohemia Jazza Club' uit. In de zeventiger jaren maakte Herbert platen met onder anderen Alan Laurillard, de Amerikaanse saxofonist Harvey Kaiser en de Amerikaanse gitarist Paul Weeden. Met Kaiser tourde Herbert diverse malen door de Verenigde Staten. In 1989 formeerde hij met tenorsaxofonist Rinus Groeneveld en drummer Pierre van der Linden de zeer succesvolle - en nog steeds actieve - formatie Advanced Warning. De band bracht verschillende cd's uit, speelde diverse keren op het North Sea Jazz Festival, tourde regelmatig door Duitsland en Zwitserland en was een graag geziene gast op de belangrijke podia en festivals in Nederland.