Weer een jazzheld minder

Er waait een verwoestende orkaan door het Nederlandse subsidielandschap. Deze boodschap viel de afgelopen weken op te tekenen uit de diverse krantenberichten dienaangaande. Het NFPK (Nederlands Fonds voor Podiumkunsten) heeft in zijn almachtige wijsheid beslist dat voor de komende subsidieronde negenenvijftig subsidieontvangers uitgesloten of gekort worden. Deze uitgeslotenen en gekorten geven te kennen het niet eens te zijn met de op handen zijnde sluiting van de ruiven. Niet verwonderlijk, want als de broek opgehouden moet worden zonder deze financiële support, dan zakt deze snel tot op de enkels. Het publiek dat ongesubsidieerde uitvoeringen wil bijwonen en daar minimaal twee tot drie maal de huidige kaartjesprijs voor overheeft, is immers niet ruim voorhanden.

door Herbert Noord, september 2008

Nu wil ik mij niet begeven op het glibberige pad van het al dan niet terecht toekennen van subsidies, want wie ben ik om daar een gefundeerd oordeel over te kunnen vellen, maar wel wil ik het hebben over een ander fenomeen waar de nu buiten de boot vallenden waarschijnlijk door getroffen zijn. Dat fenomeen heeft typisch Nederlandse trekjes en heet 'vernieuwing'. Een koortsachtig trekje is het en een verwoestend trekje ook, zoals blijkt. Typisch Nederlands noem ik het ten eerste omdat ik in het omringende buitenland zoiets nooit heb kunnen constateren of er door betrokkenen over ben geïnformeerd en ten tweede omdat ik er zelf ook mee te maken heb gehad. Waar in andere landen oude en gevestigde culturele waarden het lang plegen vol te houden, is er in Nederland immer sprake van een driftige wens tot vernieuwing. Een wens die in daden omgezet - constateerbaar - veelal ontaard in vernieling. Je hoeft maar in het architectonisch landschap rond te kijken om de portee van mijn woorden te begrijpen.

Muzikaal hoef je het niet eens te zijn met Willem Breuker - en dat ben ik voor alle duidelijkheid bepaald niet - om toch begrip te hebben voor zijn muzikale zoektocht. Willem en zijn Kollektief staan op de nominatie om van 260.000 euro aanvullende subsidie verstoken te blijven. Hierdoor wordt het einde oefening voor deze muzikale sport en kan Willem de deur van BV Haast definitief achter zich dichttrekken. Ik vind dit een slecht plan. Een beter plan is de op de nominatie staande intrekking van de subsidie aan het Jazz Orchestra Of The Concertgebouw (185.000 euro) over te hevelen naar Breuker c.s. als er dan toch gekort moet worden. Kijk, Breuker is geen jazz, maar vaak wel origineel en herkenbaar, terwijl het JOTC noch jazz, noch origineel, noch herkenbaar is.

Breukers probleem is dat hij niet op tijd geroken heeft dat er verplicht vernieuwd diende te worden. Hij had de Nederlandse tekenen des tijds moeten begrijpen en dj Testikel bij zijn projecten moeten betrekken. Hij had een rap moeten verwerken in zijn composities en dan liefst laten uitvoeren met behulp van Ali B of een andere gewaarmerkte icoon van multiculti Nederland. Waarom niet op tijd de hulp ingeroepen van Frans of Jantje, Willem? Dan had het NFPK vast wel anders geoordeeld. Had je namelijk goed je oor te luisteren gelegd, dan had je uit het gemompel in Den Haag kunnen opmaken, dat het gedaan is met 'witte' kunst voor een 'wit' publiek. Hoe 'multicultureel' is het Kollektief samengesteld en hoe 'multicultureel' zijn publiek? Heb je je dat wel eens afgevraagd?

Het is inmiddels 35 jaar geleden dat Willem's Kollektief voor het eerst uit de subsidietrog gevoerd werd en wat mij betreft had dat best voortgezet kunnen worden. Zoveel internationaal spraakmakende Nederlandse groepen zijn er nu natuurlijk ook weer niet en in de loop der tijden heeft het Kollektief een goede naam en faam opgebouwd. Stoppen met subsidiëring is in dit geval directe kapitaalsvernietiging en daar dient een met koopmansgeest begiftigd land als het onze zich verre van te houden. Mijn advies aan minister Plasterk: negeren die uitspraak van de NFPK.

Hammond-organist Herbert Noord (26 juli 1943) formeerde in 1967 zijn eerste eigen groep met onder meer Hans Dulfer. In 1969 bracht hij met deze groep het debuutalbum 'Live At The Bohemia Jazza Club' uit. In de zeventiger jaren maakte Herbert platen met onder anderen Alan Laurillard, de Amerikaanse saxofonist Harvey Kaiser en de Amerikaanse gitarist Paul Weeden. Met Kaiser tourde Herbert diverse malen door de Verenigde Staten. In 1989 formeerde hij met tenorsaxofonist Rinus Groeneveld en drummer Pierre van der Linden de zeer succesvolle - en nog steeds actieve - formatie Advanced Warning. De band bracht verschillende cd's uit, speelde diverse keren op het North Sea Jazz Festival, tourde regelmatig door Duitsland en Zwitserland en was een graag geziene gast op de belangrijke podia en festivals in Nederland.