Arme Billie

'Waar heeft ze dat aan verdiend?' vraag ik mij wel eens af, als de zoveelste zangeres zich vergrijpt aan het repertoire dat Billie Holiday aan het vinyl toevertrouwde.

door Herbert Noord, november 2007

Niet alleen onmachtige zangeressen maar ook dj's en andere minkukels plegen met treurig makende regelmaat muzikale aanranding op Billie Holiday. De grootste gotspe tot dusverre staat op de naam van mevrouw Oosterhuis, roepnaam Trijntje, die het bestond 'Strange Fruit' te vertolken. Met stip op plaats twee volgt de hufter die 'Don’t Explain' met een fijne beat bedacht.

Na donderdagavond 27 september 2007 kan ook Karin Bloemen zich verheugen op een plaats in dit rijtje. Karin was te gast bij Pauw & Witteman om daar haar nieuwste cd 'Muse' te promoten, een cd met 12 nummers uit het repertoire van het Great American Songbook.

Laat ik twee dingen voorop stellen, ik vind Karin een goede zangeres en ik geloof in haar oprechte ethiek. Zo gaf zij aan het nummer 'Strange Fruit' nimmer te kunnen vertolken vanwege haar onmacht zich te kunnen verplaatsen in de gevoelens van Billie. Ook wil Karin ten ene male vermijden, dat zij als jazzzangeres de geschiedenis in gaat. Wat bij mij weer de vraag oproept:'waarom dan de keuze voor dit soort repertoire?' Want dan loop je het risico bijna automatisch vergeleken te worden, met alle coryfeeën die zich op dit prachtige, maar zéér gladde ijs hebben begeven.

Goed, Karin gaf aan dat het loungemuziek was die zij vertolkte, beslist geen jazz. Na deze verduidelijking begon zij 'Love For Sale' te zingen, maar niet voordat wij één minuut lang Billie's vertolking hadden mogen zien en horen. In zwart-wit en met het whiskyglas in de hand. De vraag die onmiddellijk bij mij opwelde was, of wij hier Karin aan het betrappen waren op een openbare uiting van hevig masochisme of aan een zo grote mate van zelfoverschatting, dat niemand het optreden uit haar hoofd had kunnen praten.

Een tenen krullende baaierd van gesamplede ellende werd over ons uitgestort. Als dit loungemuziek was, dan had het op mij niet de kalmerende werking die aan dit soort muzak wordt toegeschreven.

Wat ik maar niet begrijpen kan, is dat een getalenteerd performer als Karin Bloemen zich zo nodig moet manifesteren als iemand die de tekenen des tijds volledig begrepen heeft. Vroeger noemden we dat 'hip', tegenwoordig is het woord 'cool'. Karin was ongetwijfeld in haar optiek 'cool' bezig, maar de barre realiteit liet zien dat een filmpje van één minuut, vijftig jaar geleden geschoten van een zangeres die beslist niet onder optimale omstandigheden achter de microfoon stond, heel 'cool' was en meer impact had dan het hele lounge-gebeuren van 'La Bloemen'.

Het wachten is op de volgende onverlaat die het op Billie voorzien heeft, maar ik sta klaar om hem of haar de oren te wassen, dus hoed u voor...

Hammond-organist Herbert Noord (26 juli 1943) formeerde in 1967 zijn eerste eigen groep met onder meer Hans Dulfer. In 1969 bracht hij met deze groep het debuutalbum 'Live At The Bohemia Jazza Club' uit. In de zeventiger jaren maakte Herbert platen met onder anderen Alan Laurillard, de Amerikaanse saxofonist Harvey Kaiser en de Amerikaanse gitarist Paul Weeden. Met Kaiser tourde Herbert diverse malen door de Verenigde Staten. In 1989 formeerde hij met tenorsaxofonist Rinus Groeneveld en drummer Pierre van der Linden de zeer succesvolle - en nog steeds actieve - formatie Advanced Warning. De band bracht verschillende cd's uit, speelde diverse keren op het North Sea Jazz Festival, tourde regelmatig door Duitsland en Zwitserland en was een graag geziene gast op de belangrijke podia en festivals in Nederland.