Draai om je oren
Jazz en meer - Column



home  
    
    
 

Investeren in een cd wordt linke soep

Via de nieuwszender BNR Radio hoor ik dat de Rolling Stones vorig jaar een omzet van 150 miljoen euro geboekt hebben. Een omzet die louter en alleen gerealiseerd werd via het concertpodium, want aan cd's maken daar schijnen ze al jaren niet meer te doen. Levert niet genoeg op. De presentator laat na deze mededeling nog de volgende quote los: "De enige manier waarop popgroepen nog geld kunnen verdienen, is met optreden. Via het maken van cd's lukt het al niet meer". Dat verklaarde meteen waarom er zoveel revivals te noteren vallen, net zo goed in de jazz als in de pop: "Brood op de plank, poen verdienen".

door Herbert Noord, december 2006

Vormde nog niet zo lang geleden het binnenhalen van een platencontract de hoofdprijs voor menig musicus, dat is vandaag de dag beslist niet meer zo. Veel musici brengen cd's in eigen beheer uit als onderdeel van hun merchandising en niet in de eerste plaats als lucratieve inkomstenbron. Want daar zijn de meesten wel achter gekomen; het zijn niet allemaal gouden platen die er blinken. De investering in een cd komt er maar zelden uit.

Met de mogelijkheden die de verschillende (internet)media vandaag de dag bieden om muziek te beluisteren en te bekijken, is het hek helemaal van de dam. Wil je nog een beetje meedoen in de stortvloed van bits en bytes die over ons uitgestort wordt, dan dien je jouw muziek min of meer voor nop aan te bieden. Auteursrechten? Gepasseerd station, daar doen we niet meer aan, want wie kan het nog controleren.

Alleen via gevestigde media als radio en tv kom je nog aan je auteursrechtelijke trekken, die dienen namelijk alle gedraaide muziek nog bij de Buma te melden. De kans, dat jouw muziek echter via een van deze kanalen gedraaid wordt neemt staatsloterij-achtige trekjes aan. Weinig prijzen, veel nieten. De gevestigde media doen trouwens steeds minder aan het promoten van muziek, laat staan jazz. Programma's als 'Jansen & Co', 'Geen C Te Hoog', 'Sesjun' en ga zo maar door, bestaan niet meer of alleen nog maar in rudimentaire vorm. Op het culturele vlak grijpt de klimaatverandering hard in, de culturele saharizering schrijdt driftig voort.

Geloven in sites waar wordt betaald voor het downloaden van muziek, doe ik ook niet echt. Dat lijkt momenteel nog te werken, maar het aanbod van gratis muziek zal alleen nog maar groeien en op een gegeven moment verliezen de betaalde download-sites hun aantrekkelijkheid. De meeste muziek, helaas ook hedendaagse jazz, wordt gekenmerkt door een gigantisch gebrek aan oorspronkelijkheid en de ene betaalde zeurzangeres is moeiteloos inwisselbaar voor een ander gratis exemplaar.

Wie even de moeite neemt om op YouTube onder de noemer 'jazz' te gaan kijken, loopt al tegen de 44.000 filmpjes aan, en zelfs onder 'free jazz' zijn al ruim 1700 items te vinden, uiteenlopend van Cecil Taylor tot Peter Brotzman. (Google eens: "free jazz mp3" en er komen 11.100 vermeldingen. Ik laat hierbij in het midden of het om 'free jazz' of om 'gratis jazz' gaat!) De jeugdige internetbezoeker, als hij of zij al geïnteresseerd mocht zijn in deze muziek, zal het bij bekijken en beluisteren laten en zeker niet naar de - inmiddels ook al bijna verdwenen - platenlaar rennen om de laatste cd van voornoemden aan te schaffen. Of ik moest mij erg vergissen.

En er komt naar mijn mening nog iets om de hoek kijken, namelijk de tsunami aan geluid die ons dreigt te verzwelgen. Op een beetje mp3-speler of iPod vallen al snel een paar honderd nummers te parkeren en op een beetje computer loopt het al snel in de duizenden. Waar moet iemand de tijd vandaan halen om dat allemaal eens rustig te beluisteren? No way. Deze overvloed bevorderd alleen maar het zapgedrag, 10 seconden hiervan, half minuutje daarvan, een flitsje hier, een toefje daar.

Vroeger hadden alleen mensen met een grote platenverzameling daar last van. Kwam ik wel eens bij zo'n enthousiasteling op bezoek en dan ging het van: "Moet je dit even luisteren". Plaat op de pick-up, stukje draaien. Na twee minuten: "Dit is ook fantastisch". Andere plaat op de pick-up, stukje draaien. "Te gek, deze muziek", weer een andere plaat. En zo ging dat maar door. Het was aan mij beslist niet besteed, maar momenteel wordt er overal op deze manier van muziek 'genoten'. Flits, flats.

Mijn motto: 'Koester uw platen- en cd-collectie', want mooier zal het nooit meer worden.

Herbert Noord (foto: website The Wonderful World Of Hammond Music)

Hammond-organist Herbert Noord (26 juli 1943) formeerde in 1967 zijn eerste eigen groep met onder meer Hans Dulfer. In 1969 bracht hij met deze groep het debuutalbum 'Live At The Bohemia Jazza Club' uit. In de zeventiger jaren maakte Herbert platen met onder anderen Alan Laurillard, de Amerikaanse saxofonist Harvey Kaiser en de Amerikaanse gitarist Paul Weeden. Met Kaiser tourde Herbert diverse malen door de Verenigde Staten. In 1989 formeerde hij met tenorsaxofonist Rinus Groeneveld en drummer Pierre van der Linden de zeer succesvolle - en nog steeds actieve - formatie Advanced Warning. De band bracht verschillende cd's uit, speelde diverse keren op het North Sea Jazz Festival, tourde regelmatig door Duitsland en Zwitserland en was een graag geziene gast op de belangrijke podia en festivals in Nederland.