Ernst Glerum:
"Toen ik het nieuws hoorde, duizelde het in mijn hoofd."

Een interview met bassist, pianist en componist Ernst Glerum, winnaar van de VPRO/Boy Edgarprijs 2009.

door Maartje den Breejen, 4 februari 2009

"Een week of twee geleden hoorde ik een bericht op mijn voicemail. Everard van der Marck zei dat hij een belangrijke mededeling voor mij had", zegt bassist, pianist en componist Ernst Glerum (1955).

"Ik dacht: Everard, wie is dat ook alweer? Hij zei erbij dat hij van het Muziek Centrum Nederland is. Dat zei me wél wat. Ik weet dat dat de instelling achter de Boy Edgarprijs is. Heel stiekem heb ik na dat bericht gedacht: zou het kunnen dat ik die prijs krijg? Toen dat uiteindelijk per telefoon werd bevestigd, begon het te duizelen in mijn hoofd."

De Boy Edgarprijs is de belangrijkste en bekendste Nederlandse jazzprijs. Het is een oeuvreprijs, waarmee 12.500 euro, een beeldhouwwerk van Jan Wolkers, een tournee en een feestelijke avond in het Bimhuis is gemoeid. Glerum moest het nieuws nog ruim twee weken voor zich houden, voordat het vorige week werd bekendgemaakt. Hij bracht wel zijn vriendin en twee volwassen zonen op de hoogte, en zijn moeder van 84 jaar.

"Mijn moeder vond het geweldig! En ze vond het jammer dat mijn vader er niet meer is om dit mee te maken. De prijs is een opsteker voor haar. Mijn moeder heeft muziek in mijn leven gebracht. Ze heeft ooit bij haar ouders bevochten dat ze een piano kreeg. Door haar ben ik met pianoklanken opgegroeid. Ze speelde Bach, Mozart, Chopin en een enkele keer dingen als 'Heinzelmännchens Wachtparade' van Kurt Noack, net zoals mijn moeder een Zwitser. Ik mocht vroeger altijd mee naar haar lessen. Dan ging ik tekenen in een hoekje en had je verder geen kind meer aan me."

Glerum is al vanaf eind jaren zeventig niet meer weg te denken uit de Nederlandse jazz. Zijn bindende baslijnen, zijn verzorgde strijkgeluid en zijn gevoel voor verrassende harmonieën zijn op meer dan zestig albums te horen. Hij begeeft zich zowel in de modern klassieke wereld als in de wereld van de pure jazz. Hij is vast lid van de Instant Composers Pool van Misha Mengelberg, werkt samen met Michiel Borstlap en Benjamin Herman. Hij heeft zijn eigen platenlabel Favorite, maakt filmmuziek en geeft les op het conservatorium.

Voor Glerum komt de prjs precies op tijd. "Juist nu valt alles op zijn plaats in mijn loopbaan. Ik heb door al die samenwerkingen zoveel kennis verzameld, dat ik nu een realistische klankvoorstelling heb van wat ik nog wil maken en onderzoeken. Bij Misha Mengelberg heb ik een camera bovenop zijn piano gezet, om te kijken hoe hij die fantastische akkoorden speelt. Ik heb me verdiept in de rare overgangen van saxofonist Paul Termos, hoe het werkt bij Han Bennink, Sean Bergin en anderen."

Hij heeft nooit spijt gehad dat hij de contrabas als zijn instrument heeft gekozen. "Vroeger vond ik alle instrumenten geweldig. Ik heb klarinet en viool gespeeld, ik vond trompet geweldig. Maar mijn eerste en grootste liefde is nog altijd de piano. De klank van het instrument en de muziek die daarvoor is gemaakt, vind ik het allermooist."

De VPRO/Boy Edgarprijs 2009 wordt op 11 mei uitgereikt.

Dit interview verscheen eerder in De Gelderlander.