Snap your fingers, Heerlen Jazzt!

Heerlen, zondag. De grote vitrine biedt uitzicht op geheel Heerlen. Dag zonnetje af-en-toe, wolken stomen op en razen voorbij, herfst, opwaaiende bladeren, kinderen spelen op het plein en draaien de ezel op zijn ene poot eeuwig rond - de een hangt aan de staart, de ander aan de nek, terrassen zeggen aarzelend de zomer vaarwel. De koffieapparaten in Grand Café Oppidom en Arthouse Schunck dampen om het hardst, de wind steekt op, giert, het raam bij Oppidom zwaait open, de onaangeroerde vleugel bij Schunck wacht op wat komen gaat. Beide cafés lopen vol. De aftrap van Heerlen Jazzt.

door Jo Dautzenberg, november 2009

Voor de tweede keer staat de stad een maand lang in het teken van de jazz; het festival kent een brede programmering. Elf professionele concerten op vijf verschillende culturele podia, acht kroegen met zes dixielandorkesten, een ' Jazz bij kids' -dag (in samenwerking met de muziekschool), vier jazzfilms, vier workshops, zeven bigbandorkesten op de bigband-dag en foto-expositie over jazz. Terwijl die jazzweberei een kleine 100 bezoekers vermaken binnen Oppidom, neem ik deel aan de officiële opening in Schunck.

Voor me 150 man. Op stoelen en de brede trap naar de volgende verdieping, waar de tentoonstelling van tekeningen en teksten van Pam Emmerik opeens een andere betekenis krijgt. Achter mij een levensgrote banner met daarop uitgebeeld een mager mannetje op een kleine sokkel, voorzien van de tekst 'Heerlen Jazzt…Award'. 'Snap your fingers', luidt het onderschrift. Deze keer geen mannetje met een trompet, sax of gitaar, maar een dun kereltje met een wilde kop haar, die vrolijk de wereld inkijkt. Zijn vingers 'snappen' over elkaar. Papadabam... Fever! Keep cool, boy. We kennen het allemaal van de choreografie in de West Side Story en hebben het ook wel eens gedaan. Cliché, maar clichés maken iets snel duidelijk. Het is niet toevallig dat het kereltje model staat voor Heerlen Jazzt. Met dank aan beeldend kunstenaar Marc Truijen.

De Jazz Award is een waarderingsprijs, symbool voor jazzwerk, aanmoediging van talent van eigen bodem. De prijs wordt 15 november uitgereikt. Dat educatief tintje tekent Heerlen Jazz. Er is veel speelruimte voor jonge bands ingeruimd, er is een kennismaking 'Jazz by kids' en er zijn diverse optreden van jongeren in bigbands. Wethouder Pé Diederen benadrukt de eigen plek van Heerlen Jazzt en is blij dat liefhebbers in Heerlen nu aan hun trekken kunnen komen. Het gaat niet om de competitie met anderen, het gaat om wat we zelf waardevol vinden.

Pianist John Beasley, nu 50, was 28 toen hij met Miles Davis de jazzpodia in de wereld bestormde. Vingervlug, gevoelig, ritmisch, improviserend, geen breiwerk, liflafjes of krulletjes; de noten doen ertoe, hier is een kok aan het werk die elk ingrediënt hoorbaar en zichtbaar toevoegt met behoud van eigenheid aan een meesterwerk dat ruim vijftig minuten duurt. Geen moment van verveling, zelfs niet wanneer de blues zijn intrede doet. Elk nummer heeft iets onmiddellijk herkenbaars, dat ook nog eens wordt opgepoetst. Dan ontstaat een netwerk van omspelingen, omhelzingen, variaties, uitstapjes naar aanverwante composities en improvisatie, om uiteindelijk neer te dalen in de bedding van de oorspronkelijke melodie.

Beasley sleept de luisteraar mee op zijn ontdekkingstocht naar het middelpunt van het stuk. Kortom: jazz van grote klasse, eenvoudig neergezet in café Schunck. Beasley maakt de tussenstop op weg naar Parijs, en dat niet voor de eerste keer. Ergens in de buurt van Lanaken woont zijn Nederlandse vriend, de gitarist Emiel van Egdom. Hij heeft tijdens en na zijn studie aan het befaamde Berklee College de brug geslagen naar de States, de muzikanten van daar naar Limburg gehaald, grote namen als John Patitucci, Bobby Militello en dus ook John Beasley. Inspirerende speler, inspirerend publiek. Beasley neemt je mee op reis in zijn muzikale brein, jeugdig, vol van toewijding, meesterlijk. De man achter de piano weet het publiek een vol uur in zijn greep te houden. De cd's vliegen als broodjes over de toonbank.

Na afloop gaan we nog even naar de dixielandband in Oppidom. Bezinken, doorzakken. Een vervloekt gezellig begin... Heerlen Jazzt is los!

Jo Dautzenberg (56) is docudrama-producent en werkt als directeur van Media Profile BV, een productiehuis van televisieprogramma's uit Limburg, dat in geheel Nederland actief is. Hij maakte onder andere documentaires over de wederopbouw in Bosnië, de gezondheidszorg in Oeganda en alfabetisering in Portugal. Hij is medeoprichter van Jazz on the Roof, het erkende jazzpodium in het Glaspaleis in Heerlen. Schrijven over jazz doet hij sinds 2007.