J-Day

De Jazzdag, een koud en kil Amersfoort. Terrassen lonken niet, stoelen blijven leeg. Hier en daar trotseert een dapper stel jazzlovers de koude wind en in hun kraag gedoken zien ze het jazzvolk het plein over steken. Een straatmuzikant pikt een graantje mee.

door Jo Dautzenberg, september 2009

De organisaties doen zich veel moeite om het belang en succes van deze landelijke netwerkborrel te benadrukken. De Jazzdag is een succes. Ik ontvang deze boodschap al rond 18.00 uur per sms, nog voordat de eerste showcase-band de koffers heeft uitgepakt. De showcases moeten nog beginnen, als ik de eerste locatie binnenstap en op mijn mobiel lees dat de showcases prima zijn verlopen?! Beetje raar. Maakt dit hoofdonderdeel tot decor van het geheel, toch!?

Voor mij vormt de presentatie van al die groepen aan het publiek eigenlijk het absolute hoogtepunt. Voor de afdeling pr lijkt het al voorbij. Welke talenten dienen zich aan, projecten, welke combinaties, welke cross-overs, kortom: wat hebben de creatieve musici bedacht en wat hebben ze weten te organiseren? De invloed die uitgaat van uitgangspunten van sales- & projectmanagement in muziek- en theateropleidingen wordt met het jaar zichtbaarder in de presentaties en programma's van de bands. Hierbij wint het publiek alleen maar. De presentatie van groepen kent een printlijn, soms een audioproductie en de meeste groepen presenteren zich publieksvriendelijk. Geen ruggen naar het publiek of onverstaanbare gebukte aankondigingen op navelhoogte.

Theater De Lieve Vrouw is voor mij nu al voor de tweede keer de ideale plek. In het café leuke, informele en onbevangen contacten tussen veelal jonge musici en hun publiek. In de zaal de gelegenheid om goed te luisteren naar wat een groep of artiest te bieden heeft. Voor de musici ook een dankbare speelplek, ook al zit het niet altijd vol. Er is wel aandacht! En, en daar gaat het tenslotte om in de showcase-presentaties: is het iets voor je eigen zaal of festival? In dit theater kun je een programma samenstellen of gewoon een lekker avondje jazz beleven.

Ik keek en luisterde naar Roderik Povel, die zijn poëtisch project 'When The Cage Bird Sings' presenteerde. Ik werd lekker meegesleept door Tarhana, een jazzy electric, world music band. Goed voor een stevig avondje. Ik zag de Eef van Breen Groep. Eef zoekt zijn draai en flirt een beetje vaag met vormen van muziektheater. Hij heeft een clubje van alleraardigst spelende viool-, cello- en zelfs harpbegeleiding om zich heen weten te vergaren. Eef waagt... Ze zijn boeiender dan het pianotrio van Michel Rodriquez. Wellicht zoals het programmaboekje vermeld 'virtuoos', maar de muziek komt niet binnen. Dit kan aan zijn voordurend uptempo liggen, maar ook aan de sonore afstelling van het instrument: een kleine elektrische Yamaha-vleugel. Daar moet hij iets aan doen, als hij succesvol in het circuit wil belanden. Presentatie is een kernwoord geworden, evenals entertainment. Het echte raffinement in de Observant komt van het Artvark Saxophone Quartet. Improvisatie, vrij, mooi samenspel, ongebonden solo's, humor. Uit de rij dansend binnen de perken blijven, met een knipoog naar het publiek.

In de Observant zijn drie podia ingericht. Een kroeg, een nog grotere binnenplaatskroeg en een zolder. De zolder is perfect. Je kunt luisteren, kennis nemen van, je mee laten slepen. Anders is het in de grote zaal. Ik kan als ik er binnenloop de band die speelt nauwelijks horen. Ze worden overstemd door gonzend gewauwel, dat aanzwelt tot luidruchtigheid. Onmisbaar bij een goede en drukke netwerkborrel, maar dodelijk voor een concert en frustrerend voor de musicus die zichzelf en zijn product wil presenteren. Ik kan me niet voorstellen dat je zo je show aan de man wil/kunt brengen. Minpunt.

Volgend jaar weer. Jazz wordt wellicht weer breder gedefinieerd en een aantal podia hebben in het kader van de bezuinigingen het loodje gelegd. De seminairs worden (nog) internationaler aangezet. Volgend jaar schijnt de zon in Amersfoort en het sms-bericht kan nu al de deur uit: Jazzdag 2011 bijzonder geslaagd, tweeduizend bezoekers genoten in een fantastische ambiance van een breed jazzy programma. Terrassen waren druk bevolkt en natuurlijk is dit succes te danken aan de volharding van de samenwerkende organisaties. De Uitmarkt van de jazz leeft. Ik citeer het programmaboekje: Have a drink!

Jo Dautzenberg (56) is docudrama-producent en werkt als directeur van Media Profile BV, een productiehuis van televisieprogramma's uit Limburg, dat in geheel Nederland actief is. Hij maakte onder andere documentaires over de wederopbouw in Bosnië, de gezondheidszorg in Oeganda en alfabetisering in Portugal. Hij is medeoprichter van Jazz on the Roof, het erkende jazzpodium in het Glaspaleis in Heerlen. Schrijven over jazz doet hij sinds 2007.