Diversiteit en afwisseling tussen moderne en traditionele jazz waren dit jaar kenmerkend voor het programma van de 35e editie van het North Sea Jazz Festival. Met open ogen en oren was er de kans om bijzondere concerten te ontdekken. Naast de topacts en de publiekstrekkers was er ook zondag weer een selectie van prachtige kleinkunst te vinden in Ahoy.

Tekst: Sabine Fleig
Foto's: Siebe van Ineveld

Stanley Clarke Group featuring Hiromi
Een grote naam bijvoorbeeld was Stanley Clark, die met zijn band, temidden van getalenteerde youngsters, een reuzepret heeft gehad. Hij hield zich vaderlijk terug, liet zich door de jonge pianiste Hiromi Uehara royaal uit de spotlights zetten, en toonde tussendoor met de bas aan, dat de oude meester van de jazz, jazzrock en de jazzfunk zelf ook nog veel plezier heeft: tempo, elan en een meeslepende slaptechniek. Een sprankelende start van de laatste dag van het festival. Echter een begin, waarvan slechts met mate genoten kon worden, vanwege de zich steeds herhalende en op elkaar lijkende schema's en improvisaties van de solisten.

Anouar Brahem Quartet
De Tunesische Anouar Brahem verplaatste het publiek met de klanken van zijn oud in de sprookjes van Duizend-en-één-nacht. De Arabische volksmuziek en de monotoon klinkende zang hadden een hypnotiserend effect. Percussionist Khalid Yassine en Björn Meyer op bas gaven het juiste ritme, waardoor men zich in een soort van trance kon bewegen. Met de basklarinet van Klaus Gesing gaf de jazz in vorm van improvisaties en atonaal spel de Oriënt de hand. Een aantrekkelijke combinatie, waarin zeker nog veel te ontdekken en te onderzoeken is. Mysterieuze en melancholieke woestijnflair, die bij het project 'Le Pas Du Chat Noir' melodieuzer klonk.

Van Ruller, Roelofs, Van der Feen
Het trio van Joris Roelofs (klarinet, saxofoon), Jesse van Ruller (gitaar) en Clemens van der Feen (bas) presenteerde onder andere stukken van de tot nu toe uitsluitend in Japan uitgebrachte cd 'Chambertones'. Ook hier speelde de basklarinet een belangrijke rol en gaf het zacht klinkende geluid van het trio een donkere en contrasterende touch. Zonder drums vormde de gitaar, op subtiel manier verbonden met de bas, een ritme-eenheid. De veelzijdigheid en kracht van deze muziek lag in haar eerlijkheid en natuurlijkheid: geconcentreerd en veeleisend.

Ron Carter 'Golden Striker Trio'
Een duik in een van de mooiste tradities van de jaren vijftig, dat was het geval bij het trio van bassist Ron Carter met gitarist Russell Malone en pianist Mulgrew Miller: de klassieke combinatie van prachtige gitaar- en pianojazz, begeleid door een melodieuze en krachtige bas. Ondanks de relatief grote zaal creëerde het trio de sfeer van een gezellige en ontspannen jazzclub met een sound, die tegelijk warm, swingend en vermakelijk was. Het blijft jammer dat concerten zoals deze maar van korte duur zijn, omdat ze altijd naar meer blijven smaken.

Klik hier voor foto's van het concert van de Stanley Clarke Group featuring Hiromi door Siebe van Ineveld.

Klik hier voor foto's van het concert van het Anouar Brahem Quartet door Siebe van Ineveld.