Draai om je oren
Festivalverslag



home  
    
    
 

Jazz Middelheim 2014 Dag 2

Een festivalverslag in woord (Jacques Los) en beeld (Cees van de Ven).
Vrijdag 15 augustus 2014, Park Den Brandt, Antwerpen.

Ook de tweede dag van Jazz Middelheim werd geopend met een bigband, het Bruno Vansina Orchestra. Wederom was er sprake van een ongebruikelijke bezetting. Toegevoegd aan de driemans saxsectie waren nota bene een heuse fagot, hobo, klarinet en dwarsfluit. Het geheel stond onder de bezielende leiding van altsaxofonist Bruno Vansina. Op basis van Vansina's composities – door hemzelf en trombonist Dre Peremans gearrangeerd – werd een breed scala aan klankkleur, gevarieerde ritmische grooves en – in het bijzonder – latin geïnspireerde muziek ten gehore gebracht. Prominente solisten naast leider Vansina waren fluitist Stefan Bracaval en John Ruocco op zowel klarinet als tenorsaxofoon. Met de vlammende ritmesectie – drummer Teun Verbruggen, percussionist Kobe Proesmans en de stuwende bassist Stefan Lievestro – stond er een zinderende, swingende eigentijdse bigband op het podium.

In de geest van de moderne pianojazztrio's - denk aan het voormalige E.S.T., Bad Plus en het Avishai Cohen Trio - musiceerde vervolgens Phronesis. Dit Engels-Deense trio heeft inmiddels een behoorlijke reputatie opgebouwd en kan zich meten aan voornoemde groepen. Bassist Jasper Høiby is zo'n beetje de sturende en stuwende kracht in dit trio, dat op basis van muzikale gelijkwaardigheid intense, compacte en groovy muziek produceert. Erg aanstekelijk in dit trio is het hyperactieve, gevarieerde, swingende en muzikale drummen van Anton Eger. Hij hanteert de sticks en brushes uiterst virtuoos en subtiel met een meedogenloze stuwkracht. Van een evenzeer groot muzikaal allure zijn de twee medestanders Høiby en pianist Ivo Neame. Kortom, een excellent trio dat al de positieve eigentijdse jazzelementen beheerst en uitermate bekwaam toepast. Vooralsnog twee topacts op rij op de tweede avond en dan moest het sluitstuk nog komen.

Vooralsnog twee topacts op rij op de tweede avond en dan moest het sluitstuk nog komen. Tussendoor was er nog het easy listening optreden van zangeres Stacey Kent. Erg braaf allemaal. Veel bossanova's. Haar outfit en kapsel is wel aan vervanging toe. In de ballad 'That's All' soleerde tenorsaxofonist Jim Tomlinsen, Stacey's echtgenoot, bekwaam op Stan Getz-achtige wijze.

En dan de finale van de avond, de formidabele bassist Avishai Cohen met zijn trio en strijkers. Om zijn composities nog meer cachet en allure te geven heeft hij aan zijn trio vier strijkers – violiste Cordelia Hagmann, de altviolisten Amit Landau en Noam Haimovitz Weinchel en celliste Yael Shapia – toegevoegd. Het is het 'Almah'-project, dat onlangs onder dezelfde titel op cd is uitgebracht.

Cohen heeft tot nu toe een indrukwekkende palmares. Hij speelde met Chick Corea, Bobby McFerrin, Roy Hargrove, Kurt Rosenwinkel en Herbie Hancock. Met zijn trio en strijkers heeft hij aan zijn brede interesse voor jazz, rock, funk, wereldmuziek en joodse roots de klassieke muziek toegevoegd. Zijn repertoire omvat dan ook songs en melodieën uit de Westerse wereld, Balkan, Rusland , Israël en de klassieke muziek. Niet alleen is Cohen een meesterlijk bassist – hij stuwt en rockt als geen ander en behandelt de bas ook nog eens als percussie instrument – maar ook is hij een niet onverdienstelijk zanger. De Joodse liedjes die hij van zijn moeder leerde, vertolkte hij melancholisch met een lichte ruis in zijn warme stemgeluid. De mix van traditionele Joodse liedjes en klassieke muziek en de hedendaagse jazz is fascinerend. Dit alles mede dankzij de perfecte arrangementen en instrumentatie. De inzet en het samenspel van het strijkkwartet verdient evenzeer alle lof. In het voortreffelijke trio soleerde en begeleidde de Russische pianist Nital Henhkovitz magistraal en ook Daniel Dor drumde uiterst competent. Met recht verlangde het publiek van Cohen na het zeer indrukwekkende concert een toegift. En dat kreeg het dan ook.

Klik hier voor het fotoverslag van dag 2 van Jazz Middelheim 2014 door Cees van de Ven.