Draai om je oren
Festivalverslag



home  
    
    
 

Internationaal Jazz Festival Middelburg
zaterdag 7 t/m maandag 9 juni 2014, Abdijplein Middelburg

Een festivalverslag in woord en beeld door Louis Obbens.

De dag waarop Joshua Redman in de stromende regen excelleerde voor slechts honderd enthousiaste jazzcats, verscholen onder paraplu's en regenjacks, ligt alweer een jaar achter ons. Het trauma van dat jaar achtervolgt de organisatie in financieel opzicht nog steeds en ook onder het publiek leeft het nog als de dag van gisteren. De line-up van deze editie met Larry Graham Central Station, Courtney Pine, Jose James, Carla Bley en Phronesis laat gelukkig niets te wensen over. Het getuigt van een evenwichtige balans tussen fijngevoelige, avontuurlijke improvisatie en soul/funk voor doorgewinterde festivalgangers.

Het Keno Harriehausen Quartet, de winnaar van de Jazz Award 2013, bijt het spits af voor een handjevol publiek op een zonovergoten Abdijplein. Het kwartet heeft als thuisbasis Duitsland en bestaat naast de naamgever en pianist van de groep uit Karlis Auzinš op de tenor- en sopraansaxofoon, Tristan Renfrow op de drums en Andris Meinig op de contrabas. De laatste wordt in Middelburg vervangen door Clemens van der Feen. De groep brengt een opvallend fris, maar nog niet geheel doorgewinterd geluid te berde, dat overduidelijk sporen laat zien van de hardbop uit de jaren vijftig. Het sprankelt van begin tot eind in een gevarieerd en dynamisch programma. Slechts zelden, zoals in een suspence-like stuk, is het middenstuk nog te langdradig en verloopt de afwikkeling te traag.

Meer gepokt en gemazeld klinkt de nieuwe band Identikit van gitarist Marzio Scholten. Recent heeft de nieuwe plaat 'Garage Moi' nog een viersterrenrecensie opgeleverd in de Volkskrant. Een opvallend kwintet, ingegeven door de begrensde rol van Scholten op elektrische gitaar en met twee blazers, Lars Dietrich en Jasper Blom, in de gelederen. Laatstgenoemde neemt opvallend veel solowerk voor zijn rekening. Avontuurlijke lyriek, wisselend van tempo en vol emotie. Ware het niet dat de echte zeggingskracht van Identikit bestaat uit een afwisseling van uitgeschreven aansprekende melodielijnen en collectief, complex aangebrachte structuren. De alles verbindende schakel wordt gevormd door Marzio Scholten, die - wars van effectbejag - prachtige gitaristische intermezzo's over het voetlicht krijgt.

Ultiem hoogtepunt van de openingsdag in Middelburg vormt de groep Phronesis, geformeerd rondom contrabassist en leider Jasper Hĝiby. Deze liveband pur sang speelt jazz in het gedachtegoed van E.S.T. en The Bad Plus, duldt geen ondergeschiktheid binnen het eigenzinnige collectief en volhardt in levendige, robuuste improvisatie. De muzikale synergie is om van te watertanden, van de overweldigende klankkleuren en kronkelingen van de contrabas, omringd door het vloeiende pianospel van Ivo Neame en het angstaanjagend urgente drumwerk van Anton Eger. De timing van de groep is verbazingwekkend en de band weet afwisselend te ontregelen en te ontroeren. Phronesis wisselt zwaarmoedigheid af met verstilde meditatie en zelfs spookachtige muziek met speelse lichtvoetigheid.

De arrogantie van de gelouterde Britse ster Courtney Pine is een afsluiting onwaardig. Strakke kilheid en in voortdurend moordend maar monotoon tempo vol trucs en op gemakzuchtig vermaak en effectbejag uit, leidt het uiteindelijk tot een vervroegd einde voor een misselijkmakende verkoop van zijn muziek op USB-kaart. Slechts zelden ontstaat een muzikale glimlach, zoals bij de medley bestaande uit 'Take Five' en 'St. Thomas'. Direct daarna zet de nietsonthullende kille muzikale kitsch en het oeverloze, verbale gewauwel de toon van het optreden. Snel vergeten, maar niet vergeven!

Inmiddels is Tineke Postma een begrip in zowel nationale als internationale jazzkringen. Op het aanstaande North Sea Jazz Festival is de saxofoniste te horen met Greg Osby. Dit optreden kun je met een gerust hart toegemoet zien. Nooit routineus en hoofdzakelijk gebruikmakend van haar eigen composities is ook het optreden in Middelburg er een van overvloed en welbehagen. Postma speelt naast composities van het album 'The Dawn Of Light' verschillende omposities van 'Sonic Halo'. De verschijningsdatum daarvan is overigens vanwege de geboorte van haar zoon uitgesteld tot september 2014. Na een in zwierige stijl uitgevoerde compositie van Hector Villa Lobos en haar eigen 'Searching And Finding' worden via 'Source Code' de ritmische vondsten ingenieuzer en de spanning voelbaar opgevoerd. Niet in de laatste plaats vanwege de afwisselend donker en licht uitgevoerde saxofoonpassages. Het aanvankelijke verstilde 'Before The Snow' wordt door toedoen van het indrukwekkende samenspel tussen Postma en pianist Van Roon naar een hoger plan getild. Na een intens, gevoelig, door de sopraansax gedomineerd stuk volgt de ware climax: 'Pleasant Friction'. In een licht tegendraadse vorm worden de tot dan toe overwegend soepel en mild geblazen alt- en sopraanlijnen excellent gebracht in een feller en up-down tempo. Intiem en uitdagend!

Door de aankondiging van een meteorologische depressie zit de angst op heftige buien er goed in bij de start van het concert van Larry Graham. De soul-funklegende, ook nog als gastspeler bij Jett Rebel te horen op Pinkpop, toont zich een waardige festivalafsluiter. Ook de furieus spelende bassist, eens prominent onderdeel van het legendarische Sly And The Family Stone, ontkomt er niet aan om bij tijd en wijle funkclichés in te zetten. In tegenstelling tot Courtney Pine toont zijn show, steenhard van volume, passie en vuurwerk. Het is een ongegeneerd showy aangelegenheid, met Graham schitterend in zijn handelsmerk: het witte pak. Het publiek, eindelijk in behoorlijke getale aanwezig, wordt een grote hoeveelheid bekend repertoire voorgeschoteld, waaronder een lekker ranzige en geheel toepasselijke uitvoering van Ann Peebles 'I Can’t Stand The Rain'. Zijn lange solo en performance op de vijfsnarige basgitaar doet het verlangen naar Jimi Hendrix aanwakkeren!


Klik hier voor een fotoverslag van het International Jazz Festival Middelburg door Louis Obbens.