Draai om je oren
Festivalverslag



home  
    
    
 

Festival Jazz International Rotterdam 2018

Het programma van het 18e Festival Jazz International Rotterdam oogt uitdagend door de komst van het Donny McCaslin Quintet, de Ben Wendel Seasons Band en het Theo Croker Quintet. Uiteraard bieden de drie festivaldagen veel meer dan deze headliners. Zo is het Pack Project een jaarlijks terugkerend jongtalentenproject van het festival. Dit jaar presenteert de Rotterdamse saxofonist Wietse Voermans zich als opkomend talent. Draai om je oren doet verslag van de eerste twee festivaldagen waarin 'the voice' in de jazzmuziek, ook al is die vaak instrumentaal, het leitmotief vormt. De stem in de betekenis van een eigen muzikaal karakter of uniek (klank)geluid. Een moeilijke opgave voor iedere kunstenaar/musicus.

Een festivalverslag in woord en beeld door Louis Obbens.
Vrijdag 26 & zaterdag 27 oktober 2018, LantarenVenster, Rotterdam.

Vrijdag 26 oktober
Op de openingsdag start de jonge Roemeense vocalist Suzana Lașcu in de foyer van LantarenVenster. Opvallend genoeg neemt Lașcu geen genoegen met oppervlakkige teksten. Ze laat haar stem met engagement spreken over onder andere migratie en emancipatie. Het is evident dat haar warme stemgeluid nog ontluikend is en rijping behoeft. De explosieve en hels schurende gitaarsolo's van Jorrit Westerhof vormen een groot(s) contrast met de zangkunsten.

De publieke belangstelling bij het optreden van Theo Croker's Star People Nation kan beter, maar het optreden staat als een huis. De jonge Amerikaanse trompettist speelt materiaal van zijn nieuw te verschijnen album. Na het zeer uitbundig ontvangen album 'Escape Velocity' uit 2016. In tegenstelling tot het amalgaam aan stijlen die daarop te horen is, zet Croker nu sterk in op een smeuïge hardbopstijl. Samen met zijn partners-in-crime Irwin Hall op altsaxofoon en Mike King op toetsen staan de stemmen van de instrumenten in het teken van een open en helder arsenaal aan inventief gespeelde solo's.

Het saxofoonkwartet Spoken presenteert een meer eigentijds en door compositie gedreven muzikaal concept. Creatief in de harmonieuze instrumentale samenhang, spitsvondig en soms met gevoel voor suspense. Maar vooral gebruikmakend van een palet aan brave klankkleuren. De stem en de gebruikte loopings van zangeres Sanne Huijbregts worden als uniek en onderscheidend middel ingezet.

Reikhalzend is uitgekeken naar de nieuwe jazz-/popster Donny McCaslin, de eens zo terughoudend opererende sideman van bijvoorbeeld trompettist Dave Douglas. Na zijn beslissende bijdrage aan het album 'Blackstar' van David Bowie is zijn muzikale weg, op relatief late leeftijd, grondig en in sneltreinvaart veranderd. De voorzichtigheid en bescheidenheid in presentatie zijn verdwenen. Met het album 'Beyond Now' uit 2016, uitgekomen na 'Blackstar', wijzigt Donny McCaslin, in samenwerking met toetsenist Jason Lindner en drummer Mark Guilliana, rigoureus zijn sound en stijl. Een hoog energetisch, polyritmisch, elektrisch en door improvisatietalent gedreven jazzalbum. Het optreden in LantarenVenster weerspiegelt het nieuwe album 'Blow'. Meer door popmuziek gedreven toont Donny McCaslin zich eigentijdser dan ooit. Op de toppen van zijn kunnen, ontwakend en vol prestatiedrang creëert hij nieuwe muziek. McCaslin vervolgt tijdens het optreden ongekunsteld, vreugdevol en vol passie zijn pad. De vocalen worden op de plaat door vier verschillende stemmen vertolkt. De singer-songwriter Jeff Taylor is live, in de backing vocals ondersteund door McCaslin, in zijn geheel verantwoordelijk voor de zang. De groep klinkt ingespeelder dan ooit. Organisch en elektrisch aangestuurd door de aanwezigheid van een arsenaal aan randapparatuur. Bedwelmend, rauw, meedogenloos hard en compromisloos grijpt de 52-jarige Donny McCaslin, als in een ultieme tweede jeugd, de muzikale macht in Lantaren Venster!

Zaterdag 27 oktober
Acht jaar geleden, tijdens het National Arts Festival in Zuid-Afrika, vindt de eerste ontmoeting plaats tussen gitarist Anton Goudsmit en de Zwitserse stemkunstenaar Andreas Schaerer. Het contact mondt uit in een muzikale samenwerking waarvan het resultaat tijdens Jazz International Rotterdam over het voetlicht wordt gebracht. De Zwitserse zanger is een ware muzikale magician. In samenspraak met Goudsmit lijken meerdere vocalisten ten grondslag te liggen aan de rijkelijk gekleurde, vocale inzet. De imitatie van blaasinstrumenten en een volwaardig repertoire van klikken, krijsen en fluiten behoort tot zijn stemverzameling.

In het Pack Project presenteert Wietse Voermans zich als opkomend componist en uitvoerend muzikaal talent. Voor de eerste maal in zijn loopbaan is de saxofonist verantwoordelijk voor het schrijven van meerdere stukken. De veranderende klankkleuren en de verschillende vormen van compositie zijn leidend. Titelloos, maar genummerd, waarin elke muzikant de kans krijgt zich improviserend te laten gelden bij de start van elk stuk. Waarna de uitgeschreven compositie opdoemt in een groter geheel.

Het optreden van harpist Laura Perruddin is verrassend. De relatief onbekende Française bespeelt de chromatische, elektrische harp. Op creatieve wijze voegt zij met behulp van loopings beats, sounds en effecten toe, waardoor haar optreden erg solide is. Haar zangkunsten brengen veel soul- en jazzinvloeden met zich mee. De muziek is overall lastig te classificeren, maar spannend en in een zeer persoonlijke verteltrant gebracht.

Ben Wendel Seasons Band is een project van de Canadese saxofonist Ben Wendel. Een van de oprichters van de eclectische band Kneebody. De muziek is geïnspireerd op 'De Seizoenen' van de klassieke Russische componist Tsjaikovski uit 1876. De eigentijdse composities leveren een vloedgolf aan prachtige muziek op. Een uittreksel van de plaat waarin 12 maanden van het jaar evenveel titels opleveren en steeds een ode wordt gebracht aan een bekende jazzmuzikant. De band staat als een huis en het optreden is het creatieve hoogtepunt van het Festival Jazz International Rotterdam. Vooral omdat gitarist Gilad Hekselman met Ben Wendel een optimaal samenvallende, chemische reactie vormt. Opvallend genoeg verwijst de eerste track 'January', ondanks de winterse betekenis van deze maand op het noordelijk halfrond, naar een vurige zomertijd. Hekselman en Wendel zijn in dit nummer urgent en explosief. De ballad die daarop volgt start melancholisch, maar wordt steeds donkerder en onrustiger. De zeggingskracht van de intro van Heckselman is in het navolgende nummer sensationeel, gezien het effectief gebruikt van loopings en de instrumentbeheersing. Tijdens de intense interactie tussen gitarist en saxofonist ontstaat geen moment verveling. De hele set ademt afwisselend contemplatie, mysterie, harmonie en energie uit.

Klik hier voor foto's van Festival Jazz International Rotterdam door Louis Obbens.