Azar Lawrence

door Jacques Los, november 2011

Op driejarige leeftijd werd Azar Lawrence – geboren in Los Angeles op 3 november 1953 - al door zijn moeder achter een drumstel gezet. Het bleek al snel dat het ventje enig muzikaal talent had. Vandaar dat hij twee jaar later serieuzer aan de slag moest. Enorm gestimuleerd door zijn moeder, die muzieklerares was, kreeg Azar viool- en pianolessen.

Toen hij elf jaar oud was, kwam een vriend van de familie op bezoek die zijn altsax bij zich had. Lawrence werd meteen betoverd door het geluid van de saxofoon en wilde niet anders meer dan saxofoon spelen. Zijn vader kocht een saxofoon voor hem. Al gauw was hij ook dat instrument de baas.

Op de high school speelde hij in de Dorsey High Jazz Band. Zijn muzikale mentoren waren daar de pianisten Herbert Baker, die toen bij Freddie Hubbard speelde en Horace Tapscott, die een sleutelfiguur was in de avant-garde scene in Los Angeles.

Tijdens Azars tienerjaren had Benny Golsons zoon, drummer Reggie Golson, eveneens een grote muzikale invloed op hem, mede dankzij zijn enorme platencollectie. Reggie liet em dan ook de groten van de jazz horen: Coltrane, Miles, Monk, Shorter. Vooral Coltrane 'knocked him down'.

Als Lawrence de school verlaat, speelt hij met drummer Candy Finch, bassist Larry Gales en trompettist Woody Shaw regelmatig in een jazzclub in Los Angeles. Drummer Elvin Jones, die hem in die club hoorde spelen, herkende direct Azars affiniteit met Coltrane's intense, modale en spirituele speelwijze. Hij huurde hem dan ook ogenblikkelijk in voor zijn groep The Jazz Machine. De samenwerking hield twee jaar lang stand.

Toen drummer Alphonse Mouzon Lawrence hoorde spelen in de Village Vanguard, adviseerde hij pianist McCoy Tyner hem in zijn groep op te nemen. Het waren de beginjaren zeventig. Lawrence's muzikale carrière kon niet glansrijker van start gaan. Met Tyners formatie werden in die tijd enkele opmerkelijke albums geproduceerd op het label Milestone. In 1973 'Enlightment', in 1974 'Atlantis' en 'Sama Layuca'. Vooral 'Enlightment' is een regelrechte vijfsterrenplaat. Tyner en Lawrence soleren krachtig en met een intense drive, daarbij adequaat ondersteund door bassist Juney Booth en drummer Mouzon. Het vijfentwintig minuten durende groovy 'Walk Spirit, Talk Spirit' doet je van je luie bank springen.

Okee, Lawrence is dan wel een Coltrane-kloon, maar wat voor één. Eentje van allure en grote klasse. Voormalige Coltrane-begeleiders drummer Elvin Jones en pianist McCoy Tyner hebben niet voor niets Lawrence in hun groep willen hebben. Daarbij, toentertijd waren veel saxofonisten door Trane beïnvloed, zoals Dave Liebman, Joe Farrell, Steve Grossman en John Klemmer.

In die periode duikt Lawrence voor Prestige de studio in om vanaf 1974 tot en met 1976 drie albums op te nemen: 'Bridge Into The New Age' met onder meer Woody Shaw, Arthur Blythe en Billy Hart, 'Summer Solstice' met Ron Carter en Guilhermo Franco en 'People Moving' met Lee Ritenour, Patrice Rushen en Harvey Mason. Dan speelt hij ook nog een blauwe maandag bij Miles Davis; hij is te horen op diens album 'Dark Magus', live opgenomen in de Carnegie Hall in New York.

Hoe succesvol de jaren zeventig voor Lawrence ook waren, hij stort zich nu op commerciëlere muzikale activiteiten. Hij schrijft songs en werkt en speelt samen met Earth, Wind & Fire. Ook werkt hij mee aan het Grammy winnende album 'Hear My Dear' van Marvin Gaye. En dan maakt hij kennis met cocaïne. Het houdt hem een jaar of tien min of meer buiten de muziekscene. In die dark days speelt hij zo nu en dan met drummer Billy Higgins, die hem helpt uit de malaise te komen.

Uiteindelijk lukt dat en de herrijzenis is een feit. Sinds 2007 verschijnen er vier platen: 'Legacy And Music Of John Coltrane' met het Edwin Bayard Quintet (Clarion Jazz), in 2008 'Speak The Word' (Zarman), in 2009 'Prayer For My Ancestors' (Furthermore) met Lawrence's maatje uit de Tyner-band Alphonse Mouzon en recentelijk 'Mystic Journey' (Furthermore) met een sterbezetting, waarin onder anderen trompettist Eddie Henderson en drummer Rashied Ali figureren. Dit is wat All About Jazz erover schrijft: 'His compelling sound and volcanic performance, so poignantly captured on Mystic Journey, reveals an artist at the peak of his musical powers'.

Azar Lawrence is still alive and kickin'. Zijn speellijst met kwartet en kwintet is goed gevuld en het wordt dus tijd dat Huub 'Bimhuis' van Riel hem als de wiedeweerga naar Nederland haalt.