Edison Jazz/World Gala 2016
vrijdag 24 juni 2016, Nieuwe Luxor Theater, Rotterdam

Na acht jaar in het Muziekgebouw in Eindhoven vond de uitreiking van de Edisons Jazz/World dit jaar plaats in het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Dit keer in samenwerking met Rotterdam Festivals, North Sea Round Town en inJazz. Het gala was tijdens inJazz, het grootste Nederlandse showcase- en netwerkevenement voor de jazz in Nederland, de aftrap van het 'fringe' festival North Sea Round Town en de aanloop naar het Port of Rotterdam North Sea Jazz Festival.

verslag: Donata van de Ven, foto's: Monique van der Lint

Mensen die een speciaal kaartje voor inJazz hadden gekocht konden hiermee ook het gala bezoeken. Op zich slim, om op deze manier jazzliefhebbers uit verschillende lagen binnen te halen. Toch trof het niet helemaal doel; het grootste deel van de bezoekers kwam wederom uit de elitesfeer. Op zich helemaal niet erg, maar van een succesvolle gemêleerdheid was (nog) geen sprake en dat is toch jammer. Maar goed, de intentie is er en dat is hoopgevend.

Overigens heeft het gala op meerdere vlakken veranderingen ondergaan. Sowieso de overstap naar en samenwerking met Rotterdam, maar ook werd vaste presentator Co de Kloet vervangen door Wilfried de Jong, die op zijn eigen wijze humor en een ontwapenende frisheid inbracht. De categorieën Internationaal, World en Soul waren niet in het avondprogramma opgenomen. De winnaars hiervan zijn respectievelijk Charlie Haden & Gonzalo Rubalcaba, Marcus Miller en D'Angelo.

Door de afslanking van het aantal Edisons dat uitgereikt moest worden was het gala ook niet meer avondvullend, maar stonden we na dik anderhalf uur weer buiten. En alhoewel de avond goed in elkaar zat en het accent op de muziek lag, was het voorbij voor je er erg in had. Hierdoor mag je je niet aan de indruk onttrekken dat deze Edison aan populariteit heeft ingeboet, of in ieder geval ergens een stukje prioriteit mist.

Het Luxor is een prachtig theater, met uitzicht op de Erasmus en aan de binnenkant modern maar smaakvol gedecoreerd. De zaal, met ruim balkon, is sfeervol en comfortabel en met enorme kroonluchters boven het grote podium zeker gala-waardig. Op de verschillende plateaus door het gebouw heen waren na de uitreiking diverse showcases te bezoeken, wat de jazzsfeer nog even vasthield. Ook de mogelijkheid om naar buiten te kunnen en even van het uitzicht over het water te genieten is absoluut een pluspunt. De zaal was lekker gevuld, maar bij lange na niet uitverkocht. Deze mooie prijs verdient beter!

Dan de muziek: Yuri Honing won in de categorie Nationaal van Fay Claassen en Tineke Postma en speelde met zijn Acoustic Quartet (pianist Wolfert Brederode, bassist Gulli Gudmundson en drummer Joost Lijbaart) twee nummers, de titelsong van zijn album 'Desire' en 'Messenger'. Honing won in 2002 ook al een Edison. Zijn muzikale roots liggen in Rotterdam en de saxofonist heeft inmiddels zowel nationaal als internationaal een behoorlijke staat van dienst. De jury prijst zijn niet aflatende zoektocht naar mogelijkheden binnen een breed muzikaal spectrum en vond zijn album lovenswaardig: "De schoonheid en de hoge mate van integriteit beklijft volkomen na het keer op keer beluisteren van dit fantastische album." De prestigieuze prijs werd hem unaniem toegekend.

De Edison voor Het Document, zijnde een bijzondere muziekuitgave van historische waarde, ging naar 'Return' van Boy's Big Band uit de koker van het Nederlands Jazzarchief. De cd bevat opnamen uit de gloriejaren van bandleider Boy Edgar. De prijs werd in ontvangst genomen door Frank Jochemsen, naar zijn eigen zeggen de Jazzarchief-man. Jochemsen nam meteen de gelegenheid waar om te lobbyen voor donaties, "want er liggen bij ons nog zoveel dingen die moeten worden uitgebracht, zowel op cd en vinyl als digitaal". Hij schertste: "Dat kan al met een inleg vanaf 2500 euro."

Cécile McLorin Salvant toonde zich oprecht vereerd met haar Edison in de categorie Vocaal en gaf een virtuoos optreden met 'Fog' en 'The Trolley Song'. De nog niet zo heel bekende Amerikaanse Salvant heeft een prachtig stemgeluid en een zó sterk ontwikkelde techniek en controle, dat ze schijnbaar alles met haar stem kan doen wat ze wil. Ze vormt als het ware haar stem om de noot. Haar geluid kan warm, hoog, diep, laag, smal, dik, dun, speels, kinderlijk etcetera zijn. Dat haar grote voorbeeld Sara Vaughan is, is niet verwonderlijk. Terwijl De Jong na de aankondiging van het podium verdween, per ongeluk nog met de prijs in zijn hand, keek de zangeres zoekend om zich heen. Waar is hij met mijn Edison naar toe, leek ze zich af te vragen. De Jong snelde terug en plaatste het beeldje vóór haar op het podium. Grappige momenten die er vaker waren, waarmee de presentator de lachers op zijn hand kreeg.

De drie genomineerden voor de Publieksprijs waren Sabrina Starke, Karsu en Gare du Nord, waarvan Karsu er uiteindelijk met de meeste stemmen en dus de Edison vandoor ging. Eerder op de avond gaven ze alle drie een kort optreden. Sterke nominaties, die ieder een geheel eigen genre en identiteit vertegenwoordigen. Starke viel deze keer niet in de prijzen, maar won al tot twee keer toe een Edison in 2009. De van oorsprong Surinaamse is een sterke persoonlijkheid, die met haar albums graag een persoonlijke boodschap uitdraagt. Haar authentieke stemgeluid is soulvol en ze wordt gezien als een van de meest talentvolle zangeressen van deze tijd.

Gare du Nord timmert al een tijdje aan de weg en de titel van hun laatste album - 'Stronger!' - zegt veel over de weg die zij ingeslagen zijn. Heel sterk en verdiend ook dat zij genomineerd zijn voor deze prijs. De nummers zitten goed in elkaar, zijn ritmische sterk en klinken als een klok, met de ronduit vette stem van zangeres Dorona Alberti. De nieuwe component vinden we in een serieuze onderstroom, wat het album inhoudelijk 'sterker' maakt. In dit geval werd het album opgedragen aan de in 2011 overleden directeur van Tilburgs Poppodium 013, die samen met zijn vriendin op tragische wijze de dood vond in een Amerikaans Nationaal Park.

En Karsu? Zij nam haar Edison in tranen in ontvangst. Ze was zielsgelukkig en bedankte iedereen die ze maar kon bedenken, zelfs haar kat. In haar blijheid lag ook een diepere betekenis verscholen. Ze vertelde dat ze nergens op het conservatorium werd aangenomen, maar nu wel deze prijs gewonnen had, hier mocht optreden met het Metropole Orkest én op het North Sea Jazz Festival had gestaan. Het voelde als een persoonlijke overwinning.

Het lied dat zij ten gehore bracht was vooral poppy. Ze kreeg het publiek, dat enthousiast meeklapte, op haar hand. Haar temperament spatte van het podium, net als haar knalrode japon, en ze straalde een en al zelfverzekerdheid uit. Later op de avond kreeg ze de kans meer van zichzelf te laten zien tijdens een miniconcert in LantarenVenster. Dit optreden bevestigde de indruk die ze gaf in het Nieuwe Luxor Theater. Karsu is één brok dynamiek, een wervelwind, een wild animal en ze kan veel! Blues, rock, Turkse traditionals, allerlei mixen hiervan. In alle opwinding miste ze af en toe de afwerking van haar zinnen. Dat en een stukje diepgang, maar dat zal ongetwijfeld met de tijd nog komen.

Als laatste kreeg het Metropole Orkest de Oeuvreprijs uitgereikt. Het orkest was zoals altijd de rode draad in dit muziekfeest en hopelijk zal dat nooit veranderen. Het opende volgens traditie de avond en begeleidde de artiesten tijdens hun optredens met zoveel verve en kunde. Terecht dat zij nu eens zelf met een Edison beloond worden. Een dankbare orkestleider Vince Mendoza verklaarde trots te zijn op de ontwikkeling die het orkest sinds 1947 heeft doorgemaakt, maar dat de visie erachter steeds dezelfde is gebleven. Wilfried de Jong vroeg Mendoza naar het geheim, wat maakt het orkest zo speciaal? Mendoza antwoordde: "The secret is the individuality of the musicians. They have all something to bring and they all say: let's do it!" Op zijn verzoek stonden alle muzikanten uit het orkest op en kwamen naar voren om het overdonderende applaus in ontvangst te nemen. Zij sloten af met 'Yesterday, Today, Tomorrow' en kregen daarvoor wederom een staande ovatie.

Klik hier voor een fotoverslag van deze avond door Monique van der Lint.