The Ploctones en het anarchistische absorberen

Interview

Door René van Peer

Sommige mensen hebben steeds de wind in de zeilen, welke kant ze ook op gaan. Gitarist Anton Goudsmit is zo iemand. Onlangs kreeg hij de belangrijkste Nederlandse onderscheiding op jazzgebied, de Boy Edgarprijs, toegekend. De cd ‘050’, die hij met zijn band The Ploctones opnam, is genomineerd voor een Edison. Hij barst van de ideeën en zet die onvermoeibaar om in muziek. Maandag treedt hij met zijn band op in Eindhoven.

“We zijn van niet meer van een generatie die maar één jas heeft om aan te trekken”, zegt Goudsmit. Hij formuleert snel, slingert zijn gedachten naar buiten: hij legt in een studio de laatste hand aan de opnamen voor een nieuwe cd van weer een andere groep van hem, New Cool Collective. “We hebben zoveel dingen geabsorbeerd, en die zoeken zich een weg naar buiten. Heel organisch, maar ook heel anarchistisch. Dat zie je in mijn composities, maar ook in onze optredens. We hebben elke avond wel een andere setlist. Er is een bak materiaal waar we uit kunnen kiezen. We hebben onze cd net andersom gedaan dan de meeste groepen. Die nemen hun nummers op, brengen een cd uit, en gaan er dan mee optreden. Ik had al een berg composities. Die hebben we talloze keren live gespeeld voor we de studio in gingen. Bij de opnamen konden we lekker knallen.”

In hun optreden bij Jazzpower zullen ze, naast stukken van ‘050’, ook nieuw werk spelen De komende maand gaan The Ploctones de studio in voor de opvolger. “Dat wordt veel spannender”, zegt Goudsmit vergenoegd. “We gooien van alles door elkaar. Ska, jazz, huppeldepup. Dat kan ook, omdat we alle vier iets anders in te brengen hebben. Ik houd van funk. Lastig uit te voeren met van die hele gemene tokjes, maar wel met ballen. Saxofonist Efraïm Trujillo zit helemaal in de Surinaamse scene in Amsterdam. Martijn Vink speelt drums op een nieuwe plaat van jazz-grootheid Hank Jones en gaat met hem op toernee. Onze bassist Jeroen Vierdag doet alles van stadionpop tot hardcore Latin. Dat is al zoveel input, en we zijn ook zo gedreven - het is elke dag weer anders. We kleuren het steeds weer opnieuw in. Eigenlijk zijn we een vierpersoonskleurplaat.”