Draai om je oren
Jazz en meer - Artikel



home  
    
    
 

El Tattoo del Tigre
Borrelpraat baart mambo-orkest

Mambo uit België? Inderdaad, El Tattoo del Tigre is de naam van een internationaal vanuit Antwerpen opererend gezelschap dat Machito naar de kroon steekt... als die nog zou leven. Waar deze big band zijn opwachting maakt gaan de voetjes van de vloer en het dak eraf.

Door Eddy Determeyer, 2 februari 2004

Wie het Belse kroegleven een beetje kent zal beamen dat alles daar mogelijk is. Waar wij nuchtere Hollanders ons in het café doorgaans beperken tot het op gedempte toon uitwisselen van onze persoonlijke visie op de Idols-uitzending van gisteravond en slechts de moedigsten onder ons het schoppen tot kotsen bij de Febo om half twee, leven onze zuiderburen het leven zelf wanneer ze zich rond de stamtafel scharen. Mij staat bijvoorbeeld nog helder voor de geest hoe een grote brede zwarte man uit Zaïre een sexy blond lilliputtertje uit Oostende ten dans vroeg op het moment dat het monumentale café-orgel het nummer Telstar inzette. Ik bedoel, die Belgen hebben helemaal geen televisie nodig. Ze hèbben het wel, gewoon, omdat het zo gênant is, een land zonder televisie, maar geen hond die ernaar kijkt.

Geen onvertogen noot
Zo geschiedde het dat een aantal jonge muzikanten in januari 1999 aan een Antwerpse toog zat en de verrichtingen van een big band besprak, die eerder die avond een optreden had verzorgd. Heel mooi, heel professioneel, geen onvertogen noot, luidde het oordeel, maar… De muzikanten zwegen, staarden in hun Chimay, tuurden hoe de rookslierten van hun Belga's zich oplosten in het niets (dat kon toen nog) en ze luisterden naar de muziek in hun hoofden. Tja, dat orkest, eerder die avond, had eigenlijk een beetje aangevoeld als een Ollands café.
De muziek in hun hoofden kwam van de oude platen waar ze al een poosje naar luisterden. Van Machito, Pérez Prado, Tito Puente. Toen de uitbater aanstalten maakte, de zetels op de tafels te plaatsen gingen de muzikanten dan ook niet naar de Febo om daar de stoep onder te kotsen, maar naar huis met een opwindend idee. Ze gingen een mambo-orkest oprichten! Met alles erop en eraan, een complete show moest het worden.

Eigen vader
Koortsachtig belden ze bevriende vakbroeders af. De plaatselijke Kleinkunstacademie leverde niet alleen een aantal vocalisten, maar ook een te gekke pianist. En die kenden weer andere zangeressen, Franse en Spaanse en Cubaanse zelfs. Trompettist Carlo Mertens bracht zijn eigen vader in. Maar dat was dan ook Theo Mertens, de Harry James van België, die nog met Frank Sinatra had gewerkt. Toen Louis Armstrong in 1963 door het stadsbestuur van Antwerpen werd ontvangen, negeerde de zwarte maestro de vroede vaderen en andere hotemetoten en stapte hij regelrecht op Theo af om hem breedgrijnzend op z'n Harlems 'skin' te geven.
Kort en goed: in de zomer van 1999 volgden de try-outs van El Tattoo del Tigre, zoals het nieuwe orkest heette. En een jaar na die gedenkwaardige avond in de kroeg waren de eerste 'echte' optredens in Antwerpen en Kortrijk een feit. Daarna ging het allemaal snel. Het publiek van Rock Werchter zakte de mond open en de oren klapperden: elf blazers, acht man ritme en acht vocalisten die samen evenveel kabaal maakten als een gitarist?! En dan ook nog eens met een show waar Mary J. Blige een puntje aan kon zuigen.

Stootkracht en techniek
In november 2003 maakte de band een tournee door Nederland, België en Frankrijk. Daarbij werd zonneklaar aangetoond dat het internationale gezelschap zich inmiddels kan meten met het beste wat Havanna en New York de laatste zestig jaar op mambogebied hebben geproduceerd. Jajaja, met Machito en Marcelino Guerra en de hele handel. El Tattoo del Tigre straalt om te beginnen een onversneden en aanstekelijk enthousiasme uit, waar haar precisie overigens niet onder lijdt. Het koper heeft volop stootkracht en techniek. U bent bekend met Rimsky-Korsakovs 'Vlucht Van De Hommel' in de versie van Harry James? Welnu, stel je voor dat drie trompettisten dat spelen, superstrak op een mambobeat, en een stuk swingender dan Hot Horn Harry het ooit voor mogelijk had gehouden. Dat kan natuurlijk evenmin als de honderd meter in acht seconden lopen. Maar die Belgen flikken het!

Showorkest
En juist als je denkt dat dit optreden het beste was waar je ooit de mambo op hebt gedanst (in ieder geval sinds de shows van Machito in 1982) verlaten de percussionisten het podium. Dan transformeert El Tattoo del Tigre zich tot een showorkest en wordt de kleine zaal van de Groninger Oosterpoort zes minuten lang de ballroom van de Flamingo in Las Vegas anno 1953. Zijn het echt de Ames Brothers die nu staan te zingen?
Het is onwaarschijnlijk dat het Haagse North Sea Jazz Festival deze sensationele act níet voor zijn 2004-editie programmeert. Maar stèl, stèl dat ze het niet doen, gewoon, omdat ze een saai festival eigenlijk wèl zo leuk vinden of zo, dan hebben we een prachtige smoes om weer eens op bedevaart naar Antwerpen te gaan.
Hmmm…

El Tattoo del Tigre, 'Sensacional' (PIADS)