SPS Jazzfestival 2008

Een festivalverslag in woord en beeld door Cees van de Ven.
Vrijdag 29 augustus 2008, Reeuwijk.

Reeuwijk had het niet beter kunnen treffen afgelopen vrijdag. De fraaie locatie tussen de Reeuwijkse Plassen en de Breevaart was sfeervol ingericht. De zeven podia waren zodanig opgesteld dat de formaties die er speelden geen hinder van elkaar ondervonden. Een aspect waaraan het op veel festivals schort. Het was een heerlijke zwoele zomeravond en die werkte sfeer- en temperatuurverhogend in de diverse opgetrokken partytenten. Dit eerste SPS Jazzfestival, dat volgend jaar al zeker een vervolg krijgt, had de zaken goed aangepakt.

Zo trok men Rembrandt Frerichs aan als artistiek leider. Hij tekende voor de samenstelling van het programma, dat gekenmerkt werd door toegankelijkheid. Frerichs nam geen risico's bij dit eerste festival. Vocalisten hadden zijn voorkeur, zoals Ria Reys, Laura Fygi, Margriet Sjoerdsma, Ken Ard, Merel en de Young Sinatras. Maar gelukkig zonder de obligate, matige 'oude stijl (dweil)orkesten', hetgeen van durf getuigt. Puur instrumentale formaties waren er ook: het Sebastiaan van Bavel Trio, Leslie Nielsen en de Rik Mol Group. Een impressie uit het ruime aanbod.

Het Sebastiaan van Bavel Trio beet het spits af. Met een proeve van bekwaamheid deed de jonge pianist recht voor zijn raap, onbevangen en swingend recht aan zijn afkomst uit een uiterst muzikaal nest. Laura Fygi had een all-star band om zich heen gegroepeerd: Ruud Breuls (trompet, bugel), Maarten van der Grinten (gitaar), Cor Bakker (piano), Johan Plomp (bas) en een onbekende drummer. Fygi pakte moeiteloos het in groten getale binnengestroomd publiek om haar vingers. Een zangeres die er altijd top verzorgd uitziet, respect toont aan haar toehoorders en de vocale flirt met het publiek als geen ander weet te gebruiken in haar optreden. 'Night And Day', 'Let There Be Love', 'Route 66', 'Fever' en 'Corcovado' geven een beeld van haar repertoire. Weldadig was ook het spel van haar begeleiders en het publiek wist het allemaal zeer te waarderen.

Een podium verderop stond een uiterst getalenteerde zangeres met een prachtig geluid en een aansprekende performance: Margriet Sjoerdsma. Metaforen voor haar zijn: spontaan, ongekunsteld, fris, stralend, en een onontkoombare presence. Haar repertoire klinkt jazzy, funky, poppy en meer... Bassist Cord Heineking (hij liet zich soms ook vocaal horen) en drummer Lean Robbemont deden voortreffelijk werk. Zij zorgden mede voor Sjoerdsma's juiste backing. Er werd volop geput uit haar onlangs verschenen cd 'Bloom', waarvoor het grootsdte deel geschreven is door haar vaste pianist Dimitri Bodurov. Vanavond werd hij uitstekend vervangen door Rembrandt Frerichs. Sjoerdsma tekende veelal ook voor de teksten. We mogen van haar de komende jaren nog veel verwachten, zoveel is zeker. Ze barst immers van talent en potentie. Ik hoorde van haar geen enkele wanklank, integendeel! Met haar creativiteit, muzikaliteit en prettige performance zal ze verder boetseren aan een eigenheid waarmee ze velen zal weten te boeien.

Rita Reys heeft nog steeds alle credit en weet nog steeds veel volk op de been te brengen zoals hier. Met soulmates Peter Beets (piano), Ruud Jacobs (bas) en Gijs Dijkhuizen (drums) - als betrouwbare understudy voor de verhinderde Joost Patocka - vertolkte 'La Reys' de songs die men horen wilde, zoals 'I’m Old Fashioned', 'Love For Sale', 'When Sunny Gets Blue' en 'I Thought About You'. We kennen ze, maar we horen ze nog maar al te graag van haar. En ze straalde nog volop vitaliteit uit tijdens haar optreden. Alsof ze net aan haar tweede jeugd is begonnen!

De Rik Mol Group met Ben van der Dungen (sopraan/tenorsax), Sven Figel (toetsen), Marius Beets (bas) en Lucas van Merwijk (drums) zetten een denderende set neer. Robuust, vet en eigentijds. Een mix van hardbop jazz en funk. Mol beschikte over een tailormade setje klankvervormers en effecten, waarmee hij prima uit de voeten kon. Van den Dungen was toegewijd en uiterst scherp met technisch lenig spel en prima solowerk. Over het ritmekoppel Beets en Van Merwijk niets dan goeds en veel waardering ook voor de voor mij onbekende toetsenist Sven Figel - en dat kan me verweten worden! Dat de nog jonge Rik Mol zo'n band om zich heen wist te formeren, zegt alles over de status van dit aimabele talent. Hij plaatst steeds duidelijker zijn piketpaaltjes in zijn muzikale biotoop, om daarmee zelfbewust zijn muzikale vocabulaire en identiteit met elk concert nog verder vorm te geven.

Tenslotte werd het Broadway showtime met zanger/entertainer Ken Ard, met Rembrandt Frerichs (piano), Noah Nicoll (bas) en Vincent Planjer (drums). De reuze partytent puilde uit! Ard is een showman zoals de Amerikanen het bedoelen. Zo weggelopen uit een Broadway-musical. Met bolhoed, danspasjes, knipogen en andere verleidelijkheden palmde hij met zijn bronzen stemgeluid het Reeuwijkse festivalvolkje moeiteloos in met 'I Can Give You Anything But Love', 'Round Midnight' en meer standards uit het American Songbook. Een professional pur sang. Dit jaar komt zijn eerste Europese cd uit, 'Ballads, Blues And Coctails' met een band bestaande uit Rembrandt Frerichs (piano), Gulli Gudmundsson (bas), Vinsent Planjer (drums) en gastsolist Benjamin Herman (altsax).

De tocht over de overvolle Notaris D'Aumerielaan om elders nog wat te horen van onder meer de Young Sinatras, moest ik staken. Er was geen doorkomen aan.

De conclusie is dat artistiek leider Rembrandt Frerichs en de organisatie voor dit eerste SPS Jazzfestival een aansprekende programmering hebben neergezet. Het is evenwel te wensen dat bij een volgende editie de instrumentale inbreng groter zal zijn en ook de meer avontuurlijk ingestelde jazzfestivalbezoeker zal worden bediend. Ook was hier en daar kritiek te horen over de geluidstechniek. Die was inderdaad wel voor verbetering vatbaar. Daarmee kan begrijpelijke irritatie bij musici en publiek worden voorkomen. De informatie op de website en programmaflyer met betrekking tot de formaties die optraden, was onvolledig. Daarom heeft de geïnteresseerde toehoorder presentaties en aankondigingen van de formaties node moeten ontberen. Ongetwijfeld zal een goede evaluatie van dit eerste festival zeker nog meer verbeteringspunten opleveren. Dit laat echter onverlet dat de organisatie van dit eerste SPS Jazzfestival een compliment verdient.

Klik hier voor een fotoverslag van deze eerste editie van het SPS Jazzfestival.