|
Draai om je oren Jazz en meer - Artikel |
home |
||
|
| |||
|
Pure Jazz - New Roots in Jazz Het augustusnummer van Jazz (Nu) informeert inclusief een extra bijlage uitgebreid over het tweede Pure Jazz Festival in Den Haag. Toen op 14 september (1 week ná het festival!!) het glossy magazine bij mij door de brievenbus gleed, wist ik zeker dat het op Pure Jazz drukker had moeten zijn. De organisatie kijkt terug op een geslaagde tweede editie van het festival. door Eddy Westveer, september 2007
Zo was daar op vrijdag Oleta Adams als hoofdact op het podium van het Lucent Danstheater. Zij bracht daar samen met bassist Paul Peterson en drummer c.q. echtgenoot John Cushon nummers uit het repertoire van Billie Holiday en Ella Fitzgerald. Ook dook ze zaterdagavond spontaan op in de foyer van Theater aan het Spui, waar Hans Dijkstal het programma Jazz op West presenteerde. Oleta wisselde daar even van plaats met Bas van Lier. Daarna veranderde ze van locatie en kleding om later met haar eigen trio versterkt door trompettist Philip Harper haar inbreng aan het festival af te sluiten. Philip Harper was het ook die samen met Michael Varekamp, creatief directeur van Pure Jazz, de vrijdagavond opende met een Tribute to Art Blakey. De nummers (onder meer 'One By One', 'Whisper Not', 'Fantasy In D') werden aan elkaar gepraat met een flink aantal beeldende anekdotes uit een tijdperk dat eindigde met de dood van Art Blakey in 1990. Harper trad ooit als 18-jarig knaapje in dienst van Blakey en ontving muzikale levenslessen van de bandleider. Zo werd hem geleerd om het repertoire van Billie Holiday met meer gevoel te kunnen spelen door ook de songteksten te kunnen zingen. Drummer Ralph Peterson (die zaterdag ook zeer verdienstelijk trompet bleek te spelen) speelde twintig jaar en dertig pond geleden samen met Harper bij Blakey, en staat te boek als de laatste Jazz Messenger, die drumde naast Blakey.
In de serie van topconcerten paste zeker ook de Trumpet Summit met Philip Harper, Gerard Presencer, Ralph Peterson, Peter Beets, en Wiro Mahieu. De plaats van de eerder aangekondigde Ack van Rooyen werd ingenomen door saxofonist Simon Rigter, wat mij betreft een gemiste kans om hier Benny Golson te krijgen. Overigens eindigde de bijdrage van Philip Harper aan dit concert wat onverwacht. Eerder draaide hij - om zijn onvrede te tonen over het geluid - tijdens een door hem en Presencer beurtelings prachtig uitgevoerd 'Caravan' de monitor demonstratief naar het publiek. Een dag eerder konden we de Britse trompettist Presencer al bezig zien en horen met trombonist Ilja Reijngoud samen met Martijn van Iterson, met onder meer werk van Reijngouds cd 'New Arrival' ('Original Blonde', 'Why Certainly') en werk van John Scofield (onder andere 'Everybody’s Party'). Vervolgens tref je een goed uur later Ilja Reijngoud weer aan met zijn muzikale vrienden van de Houdini's Remixed met veel werk van hun mooie nieuwe cd.
Met het thema Jazz & Words werden er in de Grote Zaal een brug geslagen tussen literatuur en muziek. Zo liet Kees van Kooten zijn werk op verrassende wijze begeleiden en inkleuren door door Corrie van Binsbergen (met Alan Purves, Hein Offermans, Pieter Jan Cramer, Joost Buis en Tineke de Jong). Van Kooten stond daar met enigszins pijn in het hart omdat hij het concert van Benny Golson moest missen. Komend seizoen gaan Jules Deelder en New Cool Collective op tournee. En Pure Jazz had de primeur. De New Cool Collective speelt heerlijke, keihard swingende muziek. Van enige organisatie en samenhang tussen de Collective en Deelder leek (nog) geen sprake. Na de 'Kutsong' hield ik het even voor gezien. Jazz & Words werd afgesloten met Urban Roots United. Dit is een nieuw project van Michael Varekamp, met rappers Andy Ninvalle, Homer MC en D.N.A., saxofonisten Benjamin Herman en Cyrille Oswald, Wiboud Burkens op toetsen, Harry Emmery op bas en Erik Hoeke op drums. Zij brachten een aanstekelijke combinatie van hiphop en jazz en sloten daarmee het festival in de Grote Zaal op het hoogtepunt af. Klik hier voor een uitgebreid fotoverslag van dit festival. |
|
Het Haagse jazzfestival werd dit jaar teruggebracht naar 2 dagen čn uitsluitend binnenpodia. Ruim 3500 bezoekers genoten het weekend van optredens van circa 50 acts in de zalen van het Theater aan het Spui, Lucent Danstheater, Studio3 en in het Mercure Hotel. Pure Jazz 2007 leek een aantal artists in residence te hebben.
Een andere ex-Messenger, Benny Golson, die zaterdagavond optrad met routiniers Kirk Lightsey (70) op piano, Reggie Johnson (67) op bas en Douglas Sides (65) op drums, vertelde het verscheurende verhaal van de dag dat Clifford Brown met de auto verongelukte als inleiding voor zijn 'Immortal Brown'. De 78-jarige saxofonist toonde aan in goede conditie te zijn en nam zijn drie kale collega's nog eens op de hak door op te merken dat de lessenaars met bladmuziek voor hun neus moesten suggereren dat zij goed geschoold waren.
Het leuke van dit festival is eigenlijk wel dat er veel kruisbestuivingen zijn en dat je muzikanten in tal van hoedanigheden op diverse podia op één of twee dagen kunt aantreffen. Hiermee wordt de kleinschaligheid en de intimiteit van Pure Jazz benadrukt, en tegelijkertijd geeft het aan waarom iedere vergelijking met North Sea Jazz mank gaat. Overigens kun je met optredens op zes podia onmogelijk alle concerten meemaken. Van de enige zaal waar gerookt mocht worden, Studio 3, heb ik dan ook weinig meegekregen. Jazzanova's Alex Barck, Ntjamrosie, Ben Westbeech, Rednose Distrikt & Benny Sings, om er maar eens een paar te noemen, heb ik helaas gemist. Er bleef genoeg keuze over.