Drummer Elvin Jones overleden
De man die zijn drumstel kon omhelzen is niet meer

Het hart van jazzdrummer Elvin Ray Jones heeft het begeven. Hij is op dinsdag 18 mei gestorven in een ziekenhuis in New Jersey. Jones was een van de belangrijkste drummers van de bebop-generatie. Hij laat zijn nu 38-jarige Japanse vrouw Keiko en twee kinderen achter.

Door Erno Mijland, 18 mei 2004

Jones werd geboren op 9 september 1927 in het Amerikaanse Pontiac, Michigan als jongste in een gezin met tien kinderen. Zijn broers Thad (cornet) en Hank (piano) gingen hem voor in de muziek. Hij leerde zichzelf drummen met een boek, een paar drumstokjes en een oefen-'pad'. Toen hij dertien jaar was hoever hij al acht tot tien uur per dag. Het was de leeftijd waarop hij besloot van het drummen zijn beroep te maken. Zijn muzikale carrière begon in Detroit, waar hij speelde in lokale bandjes, als huisdrummer van de Bluebird Club en in legerorkesten.

New York
In 1956 verhuisde hij naar New York, waar de bebop tot bloei kwam. Hij speelde en nam platen op met onder andere Charlie Mingus, Sonny Rollins, Stan Getz, Donald Byrd en Bud Powell. He was in 1957 voor het eerst in Nederland te zien in een kwintet met trombonist J.J. Johnson. In 1960 ging een van de belangrijkste perioden uit zijn carrière aan: de samenwerking met John Coltrane. Vijf jaar lang begeleidde hij Coltrane, onder andere bij diens opnamen voor Impulse, zoals het schitterende 'A Love Supreme'. Bij Coltrane ontwikkelde hij zijn dynamische, gevarieerde en polyritmische stijl van drummen.

Bandleider
Na de periode met Coltrane werkte Jones vanaf 1966 met zijn eigen orkesten, waaronder The Jazz Machine. Hij werkte samen met George Coleman, Art Pepper, Joe Farrell, Freddie Hubbard, McCoy Tyner en vele anderen. Met zijn orkesten deed hij vele toernees. Een echt podiumbeest, met lange armen waarmee hij als het ware zijn drumstel kon omarmen, alle elementen van zijn drumkit bespelend. "Spelen is niet iets dat ik 's avonds doe. Het is mijn functie in het leven", zei hij eens. Jones speelde vele malen voor scholen en in gevangenissen. Tot voor kort was hij nog in levenden lijve te bewonderen. Zijn gezondheid eiste toen al dat hij extra zuurstof moest gebruiken op het podium.

Emperor
Jones was een zeer geliefd musicus. Muzikanten die met hem samen speelden, noemen hem warm en menselijk, genereus en inspirerend. Albert Goldman noemde Jones in Life Magazine "de grootste ritmische drummer ter wereld." Collega Max Roach gaf hem de titel 'Emperor Jones'. Jones kreeg in 1996 en eredoctoraat van het California Institute of Arts.

Rob Troostwijk ontmoette Elvin Jones verschillende keren in het Amsterdamse Bimhuis. "Niet alleen een prachtige slagwerker maar ook een buitengewoon aardig mens. Elk bezoek leverde mij een paar gekneusde ribben op, want zijn omhelzing was minstens zo krachtig als zijn spel. De foto uit 1991 is gemaakt nadat Jones vroeg of hij eens een biertje mocht tappen. Het resultaat mocht er zijn: weinig bier maar veel schuim." (foto: Rob Troostwijk)