Jazz Middelheim 2008 Part 2
Een festivalverslag in woord en beeld door Tony Daenen.
Vrijdag 15 augustus 2008, Park Den Brandt, Antwerpen.
Jazz Middelheim is alive 'n' kickin'. Het festival vervolgde vrijdag met wat gerust de dag van de bigbands genoemd kan worden: de New Cool Collective Big Band en het Brussels Jazz Orchestra met David Linx traden aan.
Maar de dag ving aan met een interessante zangeres: Elisabeth Kontomanou. Zij heeft een Franse vader uit Guinea en een Griekse moeder. Daarom noemt ze zichzelf ook "a child of the universe". Ze heeft samengewerkt met Michel Legrand, Mike Stern en Toots Thielemans, om maar enkelen te noemen. In 1999 werd ze in Frankrijk genomineerd voor de Django d'Or. Ze zong in de New Yorkse jazztempels Blue Note en Village Vanguard. In 2006 was ze 'Best Jazz Vocalist' in Frankrijk. In datzelfde jaar nam ze met John Scofield 'Waiting For Spring' op, een album met klassiekers. Vorig jaar kwam ze met een zeer persoonlijke cd 'Back To My Groove', waarin ze haar leven met ups and downs bezingt.
Kontomanou brengt een mix van soul, blues en jazz. Haar inspiratie vindt ze bij haar godinnen Ella Fitzgerals en Billie Holiday. En in het brengen van hun covers, bijvoorbeeld het wondermooie 'Summertime', was ze het best. Met eigen werk bracht ze haar stem, die ze gebruikt als een instrument, op hoogtes die niet altijd even secuur klonken.
Toen kwam de eerste big band: de New Cool Collective Big Band, een groep Nederlandse vrienden, 19 man sterk, geschaard rond leider/saxofonist Benjamin Herman. Ze brengen een mix van jazz, souldance, geprikkeld met Latijnse flavours. Benjamin, die heeft gestudeerd aan de Manhattan School Of Music in New York, was vrij snel gerenommeerd in het Europese jazzcircuit. De band schuimt de wereld af met vele concerten en festivals, zoals het North Sea Capetown Festival, een Canada-tour, Oekraïne, het London Jazz Festival en natuurlijk North Sea Jazz. Onlangs kwam hun laatste cd uit, 'Out Of Office', een toepasselijke titel voor een groep die constant traveling is.
Middelheim was na drie weken verlof van de bandleden hun eerste concert. En dat was te voelen! Ze gingen volledig uit de bol! Benjamins enthousiasme bracht de band tot explosie. Tenorman Efraïm Trujillo bracht spetterende solo's. Gitarist Anton Goudsmit bracht het concert op gang en sloot af met een briljante soul- en bluessolo, waarvan het publiek werkelijk genoot.
Van de ene bigband naar de andere: het Brussels Jazz Orchestra & David Linx. Het BJO hoef ik natuurlijk niet meer voor te stellen. De groep rond saxofonist/leider Frank Vaganée is wereldberoemd. Maria Schneider: "Of all orchestras I worked with in Europe, the BJO is for me the biggest pleasure to work with. They make me look good!!" Als dat geen compliment is!
Zanger David Linx, die zijn strepen meer verdiend heeft buiten Belgie, is in Frankrijk gewaardeerd met prachtige prijzen. Het programma 'Changing Faces' (zie de gelijknamige cd op Harmonia Mundi uit 2007) dat vandaag gebracht werd, is een intense samenwerking tussen de band en Linx. De spetterende discipline van de band en de geroutineerde stem van Linx maken de sound spectaculair swingend en groovend. David Linx heeft dan ook een stem die alles aankan: van scat naar ballads en vervolgens naar groove en swing. Zijn duet met Nathalie Loriers (piano), een Portugese love song, was mooi, om te vervolgen met de ballade 'Home In Spring'. Hij sloot het concert af met het prachtige 'Sweet Sweet', dat hij begon als een woordenfluisteraar, afsluitend met een scat-explosie. Mooi!
En dan kwam onze ambassadeur, de peter van dit festival: Toots Thielemans. Onze 86-jarige peter werd omringd door zijn vriend, Brooklynite Kenny Werner aan de piano, Johannes Weidenmudeller op bas, Cindy Blackman op drums en David Sanchez op sax. Een dreamteam dus! Het kwartet speelde eerst een set waarin Werners kwartet, nog zonder Thielemans, op hoog niveau presteerde. De symbiose tussen Blackman en Werner was prachtig. Al het mooiste van de avond.
De volgelopen zaal (4000 man) ontving dan Thielemans, die eerst de onlangs overleden Miel Van Attenhoven (programmeur VRT van Jazz Middelheim) eerde. Dan bracht hij de zaal in vervoering. Het duospel met Werner liep gesmeerd. Ze brachten samen 'Time To Remember' en 'Very Early' van Bill Evans, een pianist waar Toots prachtige muziek mee gemaakt heeft. David Sanchez en Toots debatteerden dan op 'One Note Samba' van Jobim. 'Bluesette' mocht natuurlijk niet ontbreken.
Het publiek riep hem maar eventjes driemaal terug voor bisnummers. Thielemans had er wel degelijk zin in. Het concert duurde maar eventjes tweeëneenhalf uur. 'It’s A Wonderful World' van Louis Armstrong en 'Ne Me Quitte Pas' van Jacques Brel bracht deze tweede dag tot een prachtig einde.
Klik hier voor een fotoverslag van deze tweede dag van Jazz Middelheim.
