Draai om je oren
Jazz en meer - Artikel



home  
    
    
 

Denise Jannah
Genieten in kleine teugjes

Natuurlijk was ik weer eens veel te gretig. Thuisgekomen gelijk de cd opgezet en de volumeknop boven het straatrumoer uit gedraaid. Dat is, denk ik achteraf, toch niet de manier. Zoals je ook niet woest door een maagdelijke dichtbundel raast, van pagina nul tot en met zoveel, zo zou je de cd 'Gedicht Gezongen' van Denise Jannah bij voorkeur in kleine teugjes moeten genieten. Zoals de zangeres zelf in de inlay schrijft: "Neem er uw tijd voor, leg het 'boek' af en toe even neer."

Door Eddy Determeyer, 24 maart 2004

'Gedicht Gezongen'Beter nog zou het zijn om te beginnen met het lezen van de gedichten zoals die in de inlay staan afgedrukt. Wanneer je ze leest en herleest krijgen ze vanzelf een klinkend reliëf, gaan ze zoemen en zweven en zingen, rondjes draaien boven het papier. Dat is, vermoed ik, wat Jannah heeft gedaan. Ze heeft 22 verzen geselecteerd van Nederlandse dichters en van collega's uit taalgebieden die, zoals dat heet, historische banden met ons land hebben. Behalve Suriname, Jannahs vaderland, ook Aruba, Curaçao, Sint-Maarten, Zuid-Afrika en Indonesië. Denise heeft de gedichten voorzichtig losgezongen. Dat heeft ze gedaan met grote empathie voor de schrijvers en hun werk.

Sinterklaasgroove
Zeker, het is eerder gedaan. Heel simpel: wanneer een vocalist een tekst van Lorenz Hart of Noel Coward of Bob Dylan interpreteert, voorziet hij een gedicht van klank. Je zou zelfs de hele hip hop-beweging als een massale poging kunnen zien om teksten te laten dansen. Edoch, de goeden niet te na gesproken, hier hebben we toch overwegend te maken met armoedige rijmelarij, met een niet aflatende en al snel oersaaie Sinterklaasgroove. Het zingen van gedichten kan ook licht ontaarden in 'n soort sacraal ritueel. Geaffecteerd Langevoorhoutsalongeneuzel door pipse jongejoffers en teringlijdende poëten met heel veel krulletjes.

Tweelingsterren
Van aanstelleritis is op de onderhavige cd geen sprake. Het is evenmin jazz & poetry zoals dat in de jaren vijftig in jazzholen werd gepraktizeerd. Daarbij voegden de teksten zich naar de muziek en bogen de beats naar de gedichten. Denise Jannahs muziek is bescheiden-functioneel, bijna non-existent. Maar ze is ook niet zomaar 'n soort welluidende omlijsting. Eerder een symbiotische verbinding tussen twee disciplines, zoals Gerrit Komrij in de inlay zegt, "tweelingsterren die van lieverlede uit elkaar zijn gedwaald".

Beleef je teksten
Zo onnadrukkelijk en respectvol als Jannahs bewerkingen zijn, zo natuurlijk was in feite voor haar de stap van de jazz naar de poëzie. Ze is de oudste dochter van een man van het Woord: pa is dominee en politicus geweest in het pre-Bouterse-tijdperk. Als ze samen op de zondagmiddag de gemeenteleden bezochten, trok de kleine Denise zich doorgaans in een hoekje terug met haar Arendsogen en haar Joop ter Heul's en, later, haar mythologische verhalen uit Rome, Griekenland en Afrika. Haar leespassie breidde zich uit naar historische romans en biografieën. Het Woord werd er met ander woorden met de paplepel ingegoten en dat liet ze zich goed smaken. Vandaar dat ze het er bij haar zangstudenten ook inhamert: beleef je teksten. Werk aan je eigen interpretatie. Of, zoals ze me lang geleden toevertrouwde, het moet een van haar eerste interviews zijn geweest: "als ik een nummer tegenkom met een prachtige tekst over een vrouw met vijf kinderen die het allemaal in haar eentje moet zien te rooien - nou, ik heb nog nooit een kind gebaard maar op dat moment hèb ik er vijf. Dan moet ik dat echt zo kunnen voelen. En anders moet ik dat nummer niet zingen".

Zeventien jaar later zingt Denise Jannah over een dementerende moeder. De op deze schijf terecht oververtegenwoordigde Vasalis schreef het: "Had ik je maar als kind gekend, die nu mijn kind en moeder bent".

Denise Jannah - 'Gedicht Gezongen' (Plattèl Music, 2004), luister hier naar fragmenten van dit album. Dit album is ook gerecenseerd door Erno Mijland