Draai om je oren
Jazz en meer - Artikel



home  
    
    
 

Haarlem Jazzstad 2005
Rita Reys en Michiel Borstlap superieur in Haarlem

door Jacques Los, augustus 2005

Het gratis toegankelijke Haarlem Jazzstad Festival, dat plaatsvond van 17 tot en met 21 augustus, had in het geheel genomen de weergoden mee en een prettige publieks-vriendelijke programmering met mainstream- en latin-georiënteerde jazz. Op het hoofd-podium, een grote festivaltent op de Grote Markt, traden vanzelfsprekend de grote namen op, zoals Rita Reys, Michiel Borstlap, New Cool Collective, Nueva Manteca, Zuco 103, Jesse van Ruller en Tasha's World. Hier werd tevens het meest abominabele geluid dat ik in lange tijd heb gehoord geproduceerd door de PA-dilettanten. Een knalhard laag zoemend bassdrumgeluid dat in de verre omtrek van het hoofdpodium nog te horen was. Daardoor kwam het merendeel van de solistische instrumenten en de zang er amper bovenuit, of op zijn minst totaal vervormd. Hoogstwaarschijnlijk werd deze wanprestatie geleverd door geluidsjongens die de oren alleen gericht hebben op de bassdrumsound van de house- en dance-evenementen of die inmiddels stokdoof zijn geworden.

Frits Landesbergen (foto: Cees van de Ven)Ondanks het irritante geluidsniveau – ook de musici op het podium hadden zelf merkbaar last van de slecht afgestelde monitorboxen – en de moeite die het kostte daar doorheen te luisteren, viel er veel te genieten bij het optreden tijdens de openingsavond van de enige echte Nederlandse jazzdiva allertijden, Rita Reys. Haar stembereik en souplesse is nog steeds uitzonderlijk, het gemak waarmee ze de standards vertolkt zeer bijzonder. Ook haar performance is erg pro-fessioneel en getuigt van klasse. Ze werd door het trio van pianist Peter Beets, aangevuld met gasten – de Amerikaanse saxofonist Harry Allen en vibrafonist Frits Landesbergen - uitstekend begeleid. Vooral de solistische bijdragen van Beets en Landesbergen waren zeer de moeite waard. Beiden beschikken over een formidabele techniek en muzikale ideeën. De andere gast, Harry Allen, een Al Cohn-epigoon die inmiddels een twintigtal cd's op zijn naam heeft staan, stak letterlijk en figuurlijk een beetje bleek af bij de vitaliteit van Rita Reys en de inspirerende soli van Beets en Landesbergen. Allens soli waren netjes, dat wel, maar ook niet meer dan dat.

Heel anders was dat op de vrijdagavond bij het temperamentvolle optreden van tenorist Boris van der Lek en zijn kwintet. Boris is een van de 'Texas Tenors' van de Lage Landen. Hij heeft een robuust, stevig geluid op de sax en speelt een back to the roots, no nonsens repertoire, inclusief de 'boogaloo' en een snel swingende 'Blues March'. Drummer Eric Kooger kreeg in laatstgenoemde classic alle gelegenheid zijn klasse te bewijzen met een furieuze drumsolo.

Michiel Borstlap (foto: Cees van de VenMichiel Borstlap, die in het kader van de promotie van zijn gloednieuwe cd 'Coffee & Jazz' bezig is aan een kleine tournee, gaf aan het begin van de donderdagavond een verbluffend en sprankelend concert met zijn trio, bestaande uit Stefan Lieve-stro op bas en Pascal Vermeer op drums. Het trio is zeer homo-geen en produceert een welhaast ongeëvenaarde drive en power. Het is fascinerend hoe Borstlap zowel standards als eigen composities maat voor maat opbouwt tot muzikale kathedralen. Zijn toucher en techniek zijn welhaast onover-troffen. Zijn aanwezigheid en speelwijze stralen een enorme superioriteit uit. Michiel beheerst zijn materie en wordt daarbij meer dan voortreffelijk bijgestaan door Lievestro en Vermeer.

Het altijd even leuke en swingende bandje New Cool Collective had heel erg te lijden onder het geluidschrikbewind. Zelfs de gitaarsoli van de hippe en nooit slecht spelende Anton Goudsmit kwamen amper over de niet te harden geluidsmuur heen. Hoe erg kan het zijn; de altsaxofoon van Benjamin Herman klonk als een plastic speelgoedsaxofoontje.

Op de vrijdag- en zaterdagavond werd het aantal podia uitgebreid op aangrenzende pleintjes. Door een wandelingetje te maken rondom de St. Bavokerk kon je geconfron-teerd worden met Piet Noordijk, die als gast van een brallende zanger (Romi Halafax – alleen de naam al) zijn best deed om aan dat optreden nog enig allure te verstrekken. Een eindje verderop stond de familie Rigter (pa Bob en zoon Simon) een tenorsaxofoon-duel vriendschappelijk uit te vechten en wat later op de avond wisten de dames Colette Wickenhage (zang) en Saskia Laroo (trompet) op dezelfde plek het publiek te enthousias-meren. Op de zaterdagavond waren ook nog een aantal topsaxofonisten te beluisteren; Ben van de Dungen bij Michael Varenkamp & the Crescent City Cowboys, Hans Dulfer op zijn vertrouwde Jazzstadplek – voor café 1900 en de 'Battle of Saxes' met Boris van der Lek, Roland Brunt en Rinus Groeneveld.