Gent Jazz Festival 2008 Donderdag 10 juli

Een festivalverslag in woord en beeld door Bruno Bollaert.
10 t/m 20 juli 2008, De Bijloke, Gent.

Goed begonnen is half gewonnen, en afgaande op de concertreeks van de openingsavond, was het Gent Jazz Festival goed onderweg. De tent stond anders! Het eten was anders! De VIP-sectie was verplaatst! En het perskot was zo goed als onvindbaar. Maar vooral dat laatste zal u een worst wezen.

Het is altijd een beetje zoeken naar Gent Jazz. Twee jaar geleden lag de ingang nog langs de Bijlokekaai, vorig jaar lag ze mysterieus verscholen tussen de tribunes van de Tour de France aan de Godshuizenlaan. Het plannetje op de anders informatieve website van het festival bracht niet meteen duidelijkheid, maar wij gokten op de dezelfde locatie als vorig jaar, al was het maar omdat de bezoekers dan makkelijker langs de stalletjes en eetgelegenheden kunnen passeren. En inderdaad, zowat rechtover de Nonnemeersstraat bevond zich opnieuw de ingang.

Pascal Mohy (piano) mocht openen – samen met Boris Schmidt op contrabas en Lionel Beuvens aan de drums. Mohy is de winnaar van de Django d'Or Jong Talent 2007, en had die prijs duidelijk niet gestolen. De muziek is redelijk standaard, en weinig verrassend, maar heel beloftevol en genoeg om onze aandacht vast te houden – bedaard met de maat meeknikkend. Tijdens het eerste concert is er traditioneel minder volk in de tent, maar die zat deze keer toch behoorlijk vol, mogelijk geholpen door de regen en het latere aanvangsuur.

Nog meer volk kwam er om gitaristen Pierre Van Dormael en Hervé Samb aan het werk te zien (Van Dormael heeft een baard laten groeien – staat hem goed overigens). Wij zijn fan van dit duo sinds we bij Opatuur hebben mogen constateren dat Van Dormael in Samb eindelijk een gelijk heeft gevonden. De symbiose tussen beide muzikanten lijkt steeds groter te worden, want ook in de composities lijkt er steeds meer sprake van wisselwerking. Zij werden vervolledigd door Lara Rosseel (contrabas) en David Broeders (drums).

Ondertussen werden ook de Django d'Or prijzen voor 2008 uitgedeeld. Robin Verheyen ging lopen met de Jong Talent prijs, en Dré Pallemaerts mocht de Django d'Or Gevestigde waarde 2008 in ontvangst nemen. Een grote verrassing valt dit niet te noemen, maar verdiend is het des te meer. Voor het eerst werden ook geldprijzen aan de Django d'Or verbonden. Verheyen kon met 2000 euro naar New York terug, en Pallemaerts heeft meteen 10.000 euro reserve voor de opnames van zijn nieuwe cd. Proficiat, heren!

Lionel Loueke warmde het publiek op voor Herbie Hancock – om vervolgens in diens The River Of Possibilities Tourband mee te spelen. Dat begon allemaal heel bevreemdend, meer etnische dan jazzmuziek, maar net toen wij dachten dat Loueke eigenlijk beter in het tweede gedeelte van het festival was opgenomen, gebruikte de gitarist zijn stem bijna als begeleidende gitaar. Fantastische stemcontrole, en een heerlijk geluid. Als 'opwarmer' kon dit tellen.

Herbie Hancock is één van die levende legendes. Het haalt niks uit op te sommen wat en met wie hij allemaal heeft gespeeld, want de man kronkelt zich door alle jazzstijlen. Van standaard tot funk tot electro en fusion: you name it, he did it. En meestal met verve bovendien.

Hancock toert met een aantal fantastische muzikanten. We vermeldden al Loueke, maar ook saxofonist Chris Potter, drummer Vinnie Colaiuta en niemand minder dan bassist Dave Holland spelen mee in de band. Holland gaf minstens één ons kippenvel bezorgende solo op zijn contrabas, die het dolenthousiaste publiek muisstil kreeg.

We suggereerden het al bij het begin van deze bespreking: deze opening night was bijzonder geslaagd. Al moet iedereen zijn draai nog vinden in de nieuwe tent, de ambiance zat er alvast stevig in. Als nu alleen het weer nog mee zou willen.

Klik hier voor een fotoverslag van deze dag.