15 Jaar JazzLab Series

Een festivalverslag in woord en beeld door Cees van de Ven.
Zaterdag 6 september 2008, De Roma, Borgerhout.

In een sfeervol ingerichte Roma in Borgerhout vierde de Belgische organisatie JazzLab Series een feestje ter gelegenheid van 15 jaar JazzLab Series. Deze organisatie plaatst ruim honderd concerten per jaar met vijftien formaties, bij een twintigtal partners, hoofdzakelijk in Vlaanderen. Maar er zijn onlangs ook enkele partners gevonden in Noord-Frankrijk in het kader van de in Nederland onlangs in zwang geraakte term cultureel ondernemerschap.

De avond begon met een retrospectief openingswoord van initiatiefnemer en voorzitter Willy Schuyten. Over de oorsprong van JazzLab zei hij: "De opzet was duidelijk en schijnbaar eenvoudig: geef jonge jazzmusici en groepen 'van bij ons' een volwaardig podium, zorg voor een kwaliteitsvleugel, voorzie in een professionele geluids- en lichtinstallatie, bediend door gekwalificeerde technici. Onthaal ze zoals je musici uit het buitenland onthaalt en betaal ze een eerbare gage." Of zoals coördinator Mik Torfs in het gepresenteerde jubileumboek 'JazzLab Series 1993-2008' stelt: "JazzLab Series zorgde en zorgt nog steeds dat getalenteerde jazzmusici, beginnend of gevestigd, hun artistieke statement kunnen communiceren aan hen die het horen willen. In goede technische en akoestische omstandigheden voor een aandachtig (én betalend) publiek."

Daarna was het woord aan de muziek. Het concert in de Romazaal werd geopend door een jeugdig kwartet met de onmogelijke naam Hamster Axis Of The One-Click Panther. Dat bedoel ik! Deze nog prille formatie heeft zeker potentie. Alleen al een solo van bassist Janos Bruneel met zijn warme toon klonk hier als een warm bad en het was er een om in te kaderen. Hij wisselde probleemloos van het hoge naar het lage register van zijn contrabas, zonder ook maar een moment de zuiverheid van intonatie uit het oor te verliezen.

Deze formatie is sterk verankerd in de jazztraditie en heeft melodie, harmonie en ritme hoog in het vaandel. De energieke drummer Frederik Meulyzer speelde zich in positieve zin in de kijker. Zijn drumkit was met zorg getuned en klonk navanant. Pianist Bram Weijters heeft een mooi toucher en een klassieke benadering. Hamster Axis... is opgenomen in de JazzLab Series en krijgt zo de gelegenheid om te groeien en te werken aan een eigen muzikale identiteit. Het laatste catchy stuk met een latin-groove deed denken aan Horace Silver. Een goed gekozen eindtune, zonder meer!

Van een geheel andere orde en planeet was het optreden van pianist/componist Kris Defoort en bassist Nicolas Thys. Dit duo speelde intens en doorwrocht een drietal stukken die Defoort opdroeg aan de enkele dagen eerder overleden Pierre Van Dormael. Een elegie zonder een spoor van vals sentiment. Het werd een voelbare oprechte in memoriam, een blues in E-mineur, die onderhuids ging en niemand onberoerd liet. Het tweede stuk was een vrijer werk met weirde akkoordenclusters en dissonanten van Defoort. Iedereen hoorde waarom hij gerekend wordt tot een van Belgiës belangrijkste musici. Wat een pianistisch charisma en zeggingskracht heeft die man en wat een hechte samenwerking ook met de uiterst attentieve Nicolas Thys. Ook een van 's lands beste.

Nathalie Loriers (piano) en Peter Hertmans (gitaar) vervolgden met twee korte stukken die wederom uit piëteit en respect werden opgedragen aan Van Dormael. Van Dormaels 'L’Art D’Aimer' en tenslotte het door Lorriers gecomponeerde en solo vertolkte 'Plus Près Des Étoiles'. Pierre luisterde van boven instemmend mee en was net als wij onder de indruk.

Maar het was toch ook een feestavond, nietwaar? Jawel, en dus was nu het podium voor de apotheose van deze avond: de JazzLab AllStars Band met Frank Vaganée (altsax), Bart Defoort (tenorsax), Peter Hertmans, Nathalie Loriers, Nicolas Thys, Félix Simtaine (drums) en gastspeler Bert Joris (trompet). Men ging van start met het swingende 'Alma La Diva' met solo's van Joris, Defoort en Loriers. Dit stuk componeerde Defoort voor zijn dochter. Er volgde 'Merci Philip' een compositie van Hertmans met een latin feel, waarin Vaganée geïnspireerd en gloedvol soleerde. Een oorstrelende voicing van de blazers kreeg de gitarist vervolgens tijdens zijn solo in Loriers' 'The Last Thought Of The Day'. Swingend ging het voort met 'Bethel Assembly' van Thys, met heerlijk kat-en-muisspel van de saxofonisten en een sterke vitale improvisatie van gitarist Hertmans.

Toen klonk de onvergetelijk fraaie Bert Joris-ballad 'Magone', met de aimabele trompettist zelf als solist en door Félix Simtaine met mallets prachtig onderlijnd. Daarop volgde de flagweaver 'Blue Alert', wederom een compositie van Joris. Een snelle driekwartsmaat, waarin de trompettist nog eens in dubbel tempo solerend in de versnelling ging en de zaak extra oppookte. Dit hemelse gerecht werd vervolmaakt door een puike solo van tenorist Defoort, met stuwend akkoordenwerk van Lorries en een gitaarfeature die er wezen mocht. Het attentieve publiek kon zich niet langer inhouden en dankte met een langdurig applaus voor zoveel moois. Een toegift kon niet uitblijven. Het werd 'The Hopper' van Frank Vaganée. Een ware blazersbattle, met alleen maar winnaars.

Een mooie en memorabele jubileumavond, dat was het. Het is te wensen dat JazzLab Series nog veel toekomst heeft. Of zoals Schuyten in zijn openingswoord zei: "This magnificent story has to be continued!"

Klik hier voor een fotoverslag van deze avond.